Setery należą do specyficznej grupy wyżłów, czyli psów, których zadaniem jest wystawianie zwierzyny łownej. Cechą charakterystyczną ras wchodzących w skład tej grupy jest silny instynkt łowiecki, ale również duża łagodność w kontakcie z człowiekiem. Zaliczają się do nich takie popularne obecnie rasy jak setery angielskie czy gordony, które występują nie tylko w towarzystwie myśliwych, lecz także jako psy domowe. Jeśli poświęci się odpowiednio dużo czasu na ich ułożenie, mogą być świetnymi zwierzętami rodzinnymi.
Rasy seterów
Setery to psy wysokie, wyglądające dostojnie. Zwykle są niezwykle skupione na swoich zadaniach. Są uznawane za przedstawicieli średnich i dużych ras. Mają długą, połyskującą sierść. Jej kolor zależy od tego, o której konkretnie rasie mowa. Bo te są cztery, a ich nazwy stworzono właśnie na podstawie cech zewnętrznych.
Setery zaliczają się do VII grupy FCI, czyli wyżłów. W sekcji 2 zawierającej wyżły brytyjskie i irlandzkie, setery znajdują się:
Skąd wzięła się ta nazwa?
Zanim przejdziemy do samych psów, warto chwilę poświęcić na rozszyfrowanie nazwy rasy. Teorie jej dotyczące są dwie – jedna sugeruje, że to przekształcenie określenia Sitting Dog, które miało oznaczać psy stosujące specyficzny sposób wskazywania potencjalnej zdobyczy, a sama nazwa z biegiem czasu skrócona została do łatwiejszej do zapamiętania – sitter, a jej kolejną wariacją był właśnie seter (ang. setter). Inne źródła podają, że nazwa grupy pochodzi od angielskiego słowa set, które oznacza po prostu „wystawiać” lub „ustawiać”.
Uznaje się, że pierwsze rasy seterów pojawiły się w Wielkiej Brytanii już w XV wieku. Przodkowie tych ras pochodzą prawdopodobnie z Hiszpanii, a psy te zostały wyhodowane z pogłowia spanieli. Miały później trafić do Francji oraz Anglii, gdzie rozwijano je do odmian znanych obecnie.
Setery jako psy myśliwskie
Wiadomo już, że setery wykorzystywane są w myślistwie od przynajmniej kilkuset lat. Na czym dokładnie polega ich rola? Mają one bezszelestnie szukać zwierzyny – nastawione są przede wszystkim na ptactwo – a następnie wskazywać miejsce, w którym ją wytropiły. Robią to, wykonując swego rodzaju kucnięcie, dlatego nie są uznawane za klasyczne pointery. W żadnym wypadku nie mogą pobiec za wskazaną przez siebie zwierzyną. Muszą zastygnąć w bezruchu i czekać na rozwój wydarzeń. Najczęściej z pozycji wskazującej „uwalnia” je opiekun.
Od Redakcji
Choć setery, zwłaszcza te popularniejsze, są zwykle wszechstronne i łatwe w ułożeniu, musisz brać pod uwagę ich potrzebę ruchu. Zapewnienie im jej realizacji jest kluczowe, jeśli zależy Ci na tym, aby pies nie był sfrustrowany. Co więcej, psy te wymagają też alternatywy, jeśli chodzi o naturalny instynkt polowania.
Setery podczas wykonywania swoich obowiązków łownych zawsze noszą głowę wysoko. Wszystko dlatego, że skupiają się tylko i wyłącznie za zapachem pozostawionym przez ptaki w powietrzu. Psy nie skupiają się na tym, co znajduje się na gruncie. Większość seterów rodzi się z naturalnym instynktem łowieckim. Jednym ze sposobów określenia, czy szczenię będzie nadawało się do myślistwa, jest próba z wykorzystaniem przepiórki lub gołębia. Zwierzę zostaje puszczone w pomieszczeniu ze szczeniętami. Pies, który najbardziej żywiołowo reaguje na ptaka, ma najpewniej najsilniejszy instynkt łowiecki.
Cechy charakteru
Setery to psy inteligentne i pełne energii. Przywiązują się do właścicieli i są im niezwykle oddane. Są jednocześnie bardzo przyjaźnie nastawione do otoczenia, dlatego bywają wykorzystywane jako psy stróżujące. Ogólnie przyjęło się, że są odpowiednie do domów z dziećmi, ale jest to oczywiście spore uproszczenie. Trzeba je bowiem odpowiednio ułożyć, żeby faktycznie dobrze dogadywały się ze wszystkimi domownikami. Jest to o tyle proste, że są psami pojętnymi i lubiącymi się uczyć.
Nie można jednocześnie zapominać, że setery to psy myśliwskie, dlatego mają silny instynkt. Może im się zdarzyć, że będą rozkojarzone w czasie spaceru, ponieważ będą szukać zwierzyny, dlatego ważne jest wyćwiczenie skutecznego przywołania. Zwalczenie instynktu łowieckiego może być problematyczne nawet z pomocą profesjonalnego szkoleniowca. Setery lubią zabawę na świeżym powietrzu, a także lubią się zmęczyć – psychicznie i fizycznie. Są szczęśliwe, gdy mogą to zrobić w towarzystwie człowieka.
Szkolenie seterów
Szkolenie warto rozpocząć już od pierwszych dni w nowym domu. Jako szczenięta setery są pojętne i chętne do współpracy. Warto brać je na długie spacery, ponieważ uwielbiają kontakt z naturą. Już na samym początku można od nich wymagać określonych zachowań, które z czasem będą się utrwalały. Nie mają trudnego charakteru, ale potrafią być uparte, o czym trzeba pamiętać podczas nauki. Warto je przyzwyczajać do tego, że muszą zostawać same w domu, a także oduczać niszczenia. Jeśli to się uda, seter będzie wspaniałym towarzyszem każdego człowieka.
Setery – galeria zdjęć
Jak każdy pies, również seter wymaga szczególnego traktowania i szkolenia. Warto również wybierać psy ze sprawdzonych hodowli, gdzie kupuje się faktycznie psa mającego cechy swojego gatunku, a także umiejącego wyuczyć się przydatnych umiejętności. Żaden pies, również popularny seter irlandzki, nie jest bezwzględnie posłuszny, a na etapie dorastania mogą pojawić się mniejsze lub większe problemy wychowawcze. Choć to rasy przywiązane do ludzi, nie można zakładać, że będą one idealnymi domownikami. Mogą być, ale dopiero po odpowiednim przygotowaniu ze strony właściciela.
Najczęściej zadawane pytania
Co to za rasa psa seter?
Seter to pies wystawiający zwierzynę. To sugeruje samo słowo, które ma pochodzić od angielskiego słowa set, czyli wystawiać.
Jak wyglądają setery?
Setery to zwykle średnie i duże psy o dłuższym włosie. Wyjątkiem jest zaliczany do tej samej grupy pointer.
Jakiej rasy jest seter?
Seter nie jest rasą sam w sobie, a dzieli się na cztery różne rasy.
