Psy aportujące są niezwykle popularne nie tylko wśród myśliwych, ale również wśród właścicieli czworonogów domowych. Wynika to przede wszystkim z ich ugodowego i łagodnego charakteru. Ich zadaniem w myślistwie jest aportowanie ustrzelonej drobnej zwierzyny – wyciąganie jej z zarośli lub wyjmowanie z wody. Chodzi przede wszystkim o ptaki (w Polsce kaczki i bażanty), ale również króliki i zające. W związku z takim przeznaczeniem aportery są wybierane do sportów polegających na przynoszeniu bezkrwawych aportów. Co równie ważne, aportery doskonale sprawdzają się jako psy towarzyszące. Poznaj je bliżej!
Aportery – rasy psów
Psy aportujące należą do grupy VIII Międzynarodowej Federacji Psów (FCI). Do aporterów zalicza się zaledwie kilka ras, które cieszą się dużą popularnością wśród hodowców na całym świecie. Wynika to oczywiście z dużego zainteresowania ze strony osób, które szukają psów rasowych pojętnych oraz spokojnych.
Aportery to sześć ras, które cieszą się dużą popularnością na całym świecie. Są to:
- Chesapeake bay retriever;
- curly coated retriever;
- flat coated retriever;
- golden retriever;
- labrador retriever;
- toller (retriever z Nowej Szkocji, Nova Scotia duck tolling retriever).
Pies aportujący, czyli jaki?
Aportery to średnie lub duże, zwykle silne rasy psów myśliwskich. Mające grubą, chroniącą przed zimnem i wodą sierść. Cechują się wytrwałością, która objawia się podczas poszukiwania zestrzelonych ptaków, ale również codziennych czynności. Jedną z ważnych cech, które muszą mieć, jest tak zwany „miękki chwyt”. Ponieważ mają aportować zwierzynę, zwykle drobną, nie mogą wgryzać się w zdobycz. Uszkadzanie aportów dyskwalifikuje psy z tej grupy jako przydatne w myślistwie, a „twardy chwyt” uznawany jest za wadę i problem, który trudno zniwelować.
Cechy charakteru
Aportery wyhodowano w jednym konkretnym celu – miały dostarczyć upolowaną zwierzynę bez uszkodzeń. To właśnie z pozoru proste zadanie miało największy wpływ na kształtowanie się charakteru psów z tej grupy. Dbano o to, żeby były one łagodne i spokojne, wielki nacisk kładziono na układanie psów. Wszystko to sprawiło, że są one posłuszne i chętne do nauki, a także mają radosne usposobienie i wyważony temperament.
Nie powinno zatem dziwić, że takie rasy jak golden retriever i labrador retriever są szkolone jako psy wspomagające osoby niepełnosprawne, a także do dogoterapii czy pomocy osobom w czasie rehabilitacji. No i oczywiście są chętnie wybierane przez rodziny z dziećmi. Do takich domów nadają się z powodu pozytywnego usposobienia, ale w żadnym wypadku nie należy rezygnować z ich szkolenia. Aportery szybko się uczą, ale trzeba jeszcze je faktycznie uczyć, żeby pełniły funkcję łagodnego psa rodzinnego.
Aportery – galeria
Nie powinno dziwić, że aportery to częsty wybór wśród osób, które szukają łagodnych i spokojnych psów. Występują obecnie częściej w gospodarstwach domowych jako rodzinne pupile niż wśród myśliwych. Ich popularność jest jednak w pełni zrozumiała – wśród większych psów trudno znaleźć lepsze rasy, które sprawdzą się dla rodzin. Oczywiście nie zwalnia to właścicieli od obowiązku szkolenia i układania psów. Ponieważ są to psy myśliwskie, wciąż mają instynkt, nad którym należy zapanować, i rolę do odgrywania. Mają również popęd do pracy, dlatego niezbędne jest zapewnienie im odpowiedniej dawki aktywności. Aporter ma zostać psem rodzinnym? Pracuj z nim, a na pewno takim zostanie.
Najczęściej zadawane pytania
Dlaczego pies lubi aportować?
Zazwyczaj wynika to z dwóch rzeczy. U psów myśliwskich aportowanie wiąże się często z pogonią za zdobyczą i realizacją instynktu łowieckiego. Z tego powodu trzeba bardzo zadbać o to, aby pies wykonywał aport w konkretnej strukturze, bo inaczej będzie on go nakręcał. Z kolei u psów pracujących z człowiekiem aport często zaspokaja naturalną potrzebę psa do współpracy z opiekunem.
Co to znaczy aporter?
Aporter to nie każdy pies, który aportuje piłkę czy inną zabawkę. Tym terminem określano rasy, których zadaniem było przynoszenie aportu, zwykle w formie postrzałki, do opiekuna, najczęściej myśliwego. Aportery wykonywały swoją pracę na lądzie oraz w wodzie.
Czy aportowanie jest dobre?
To zależy od psa. Ciągłe rzucanie piłki może powodować u czworonoga frustrację i nasilać niechciane zachowania. Z tego powodu aportowanie powinno być przemyślane i występować w ograniczonym stopniu. U niektórych psów warto w ogóle z niego zrezygnować.
