Akbash dog

Istnieją różne rasy psów pasterskich, które były wykorzystywane do pomocy przy stadach zwierząt. Należy tutaj wyszczególnić dwie główne grupy zwierząt: pomagające pasterzowi zaganiać lub przeganiać stada z miejsca na miejsce i strzegące je przed różnego rodzaju zagrożeniami. Do pierwszej grupy można zaliczyć przede wszystkim takie rasy jak border collie, bardzo do nich podobne owczarki australijskie czy owczarki szkockie. W drugiej kategorii znajdują się różnego rodzaju białe psy: węgierskie kuvasze, polskie owczarki podhalańskie czy właśnie akbash dog. Sprawdź, co należy wiedzieć przed ich zakupem.

Akbash dog – podstawowe informacje

? Rozmiarwysokość w kłębie: od 73 do 83 cm
masa ciała: od 38 do 60 kg
Szatasierść: gęsta, z obfitym podszerstkiem
maść: biała lub kość słoniowa
❤️ Długość życia10–12 lat
? Charaktersamodzielny, wytrzymały, odważny

Rys historyczny psów rasy akbash dog

Pierwsze psy w typie obecnie spotykanych owczarków pojawiły się wiele tysięcy lat temu. Ciężko jest dokładnie ustalić datę, lecz źródła historyczne wskazują, że białe psy pasterskie towarzyszyły człowiekowi już 3000 lat temu. Wywodzą się one z kolebki cywilizacji, czyli Azji Mniejszej, gdzie pomagały w wypasaniu wielkich stad owiec czy bydła. Współczesna historia tych psów rozpoczyna się w latach 70. XX wieku, kiedy zostały sprowadzone do Stanów Zjednoczonych. Tamtejsi farmerzy poszukiwali dobrych psów stróżujących stada i rasa okazała się do tego zadania wręcz stworzona.

Czy akbash dog to rasa zarejestrowana w oficjalnych organizacjach?

akbash dog patrzy w bok

Psy rasy akbash dog są wykorzystywane przede wszystkim w swojej ojczyźnie, czyli Turcji, ale pewną popularnością cieszą się również w Stanach Zjednoczonych. W Europie spotyka się głównie rodzimych przedstawicieli psów pasterskich, czyli wspomnianego węgierskiego kuvasza, słowackiego czuwacza czy polskiego owczarka podhalańskiego. Częściowo ze względu na niską popularność, ale także z uwagi na podobieństwo do anatolijskiego psa pasterskiego, akbash nie jest uznawany przez Międzynarodową Federację Kynologiczną za odrębną rasę. Jest on za to rozróżniany przez brytyjski Kennel Club i zdaniem niektórych kwestią czasu, gdy uzna ją także amerykańska organizacja.

Skąd wzięła się nazwa rasy akbash?

W swojej ojczyźnie białe psy strzegące stad nazywane bywają „çoban köpeği”. Oznacza to po prostu psa pasterskiego. Jeśli chodzi o rasę akbash dog, nazwa wyraźnie wskazuje na wygląd jej przedstawicieli. Człon „ak” oznacza bowiem „biały”, zaś „baş” jest słowem wskazującym na „głowę”. Jasna jest jednak nie tylko sierść na głowie, lecz także na całym ciele tych zwierząt. Są one mocno zbudowane i umięśnione, dzięki czemu mogą pokonywać duże dystanse i budzą respekt u drapieżników. Samce mogą dorastać nawet do 83 cm w kłębie i ważyć do 60 kilogramów. Mają opuszczone uszy i gęsty ogon, co upodabnia je do wielu innych typów psów pasterskich.

Pielęgnacja i zdrowie rasy akbash dog

Jak większość pasterzy stad, tak samo i te psy cechują się dwuwarstwową szatą okrywową, która zapewnia im izolację przed gorącem i zimnem. Ich pielęgnacja nie jest zatem zbyt skomplikowana. Należy wyczesywać psy raz w tygodniu, a nieco częściej w czasie linienia. Oprócz tego można także wycinać zbyt długie włosie spomiędzy łap czworonoga. Jest to rasa ciesząca się dobrym zdrowiem, choć jak większość dużych psów narażona jest na dysplazję stawów biodrowych oraz skręt żołądka. Należy zatem wybierać wyłącznie osobniki po zdrowych rodzicach, zaś po każdym posiłku pilnować ich odpoczynku.

Akbash dog – temperament i charakter rasy

akbash dog leży na trawie

Są to psy bardzo niezależne i przyzwyczajone do samotnego pilnowania stad. Cechują się dużą samodzielnością, wytrzymałością oraz odwagą, gdyż nie zawahają się zaatakować nawet większych od siebie drapieżników, np. niedźwiedzia. W stosunku do swoich opiekunów są wierne i cechuje je łagodność, ale dla obcych będą raczej nieufne. Ci urodzeni stróże będą bronić swojej rodziny, a szczególnie jej młodszych członków. Jest to związane z ich dużą opiekuńczością. Nie są to psy w pełni uległe i bardzo często wykorzystują wysoki stopień swojej inteligencji.

Akbash dog – hodowla i wychowanie psa

Psy tej rasy zdecydowanie nie nadają się na pierwszego pupila. Wymagają konsekwencji i dużego doświadczenia w treningu, ponieważ w przypadku braku odpowiedniego podejścia będą sprawiać problemy. Mogą stać się nieposłuszne i warto też pamiętać o tym, że czasami nie zwracają uwagi na polecenia właściciela, jeśli w ich ocenie będzie to konieczne. Podczas szkolenia należy uzbroić się w cierpliwość i nie stosować kar fizycznych – w takiej osobie psy będą widzieć kogoś, kogo należy się bać, a nie szanować. Jest to natomiast podstawa do wykształcenia się postawy lękowej, która może skutkować agresją i przypadkowymi ugryzieniami.

W jakim środowisku odnajdzie się akbash dog?

Nie jest to pies, który będzie się dobrze czuł w bloku. Jako urodzony towarzysz stad najlepiej sprawdzi się tam, gdzie zapewni mu się duże tereny do wybiegania się. Najlepiej żyje mu się na terenach wiejskich lub przynajmniej podmiejskich. Nadal można spotykać go na wielkich farmach, gdzie strzeże zwierząt gospodarczych i jest to dla niego zdecydowanie najlepsze środowisko. Oprócz samej przestrzeni czworonogi lubią bowiem kontakt z innymi czworonogami.

Akbash – hodowla rasy w Polsce

szczeniaki akbash dog śpią

Ponieważ rasa ta nie jest zarejestrowana w oficjalnej organizacji kynologicznej, a jedynie w krajowych stowarzyszeniach, w Polsce trudno jest ją znaleźć. Istnieje jedna hodowla zajmująca się chowem tureckich psów pasterskich i jest to najpewniejsze źródło, z którego można kupować szczenięta. Ich cena nie jest jednak niska – musisz przygotować się na wydatek w wysokości kilku tysięcy złotych.

Akbash dog jest wybitnym psem pasterskim, który jednak nie dla każdego będzie odpowiednim towarzyszem. Należy pamiętać o jego potrzebach i zapewnić mu odpowiednie warunki, gdyż w przeciwnym razie może okazać się dość kłopotliwym pupilem.

Bibliografia

Wzorzec rasy: https://www.ukcdogs.com/docs/breeds/akbash-dog.pdf, revised April 1, 1998.

Archiwum: kwiecień 2024

Dodaj komentarz