Posokowce dzielone są na trzy typy – bawarski, hanowerski oraz alpejski. Psy te należą do grupy psów gończych, mają bowiem wyjątkowo wyczulony zmysł węchu. Poza zdolnościami myśliwskimi są też dobrymi towarzyszami życia rodzinnego. W tym artykule przybliżymy wszystko, co powinien wiedzieć o nich przyszły opiekun.
Posokowce – charakterystyka ras
Posokowce to grupa psów szeroko wykorzystywanych jako psy gończe. Na zdolności myśliwskie wskazuje sama nazwa rasy. Posokowiec to pies tropiący posokę, czyli krew zranionej zwierzyny. Tropienie posoki, czyli śledzenie po zapachu krwi, określa się potocznie jako tropienie po farbie. Zadaniem psa jest wtedy znalezienie postrzelonej zwierzyny i niedopuszczenie do jej ucieczki. To właśnie ze względu na wyjątkowo wyczulony węch posokowce świetnie sprawdzają się jako psy myśliwskie. W Polsce rasa pojawiła się w latach 60 XX wieku, sprowadzona z terenów Niemiec i Czechosłowacji.
Wszystkie posokowce są dostosowane do pracy gończej i myśliwskiej. Te inteligentne i łatwe w szkoleniu psy mają świetny węch oraz instynkt łowiecki. Posokowiec będzie również świetnym pupilem domowym i towarzyszem rodziny, konieczne jest jednak zapewnienie mu odpowiedniej ilości ćwiczeń (zarówno fizycznych, jak i treningu umysłowego). Instynkt gończy psów jest wyjątkowo silny, pies nienauczony przywołania może więc szybko uciec za zapachem złapanym podczas spaceru. Wpisana w geny zwierzęcia potrzeba tropienia zwierzyny może być również problematyczna, jeśli w domu mamy inne zwierzęta.
Jakie posokowce wyróżniamy?
W skład grupy posokowców wchodzą trzy rasy psów, kolejno:
- posokowiec hanowerski;
- posokowiec bawarski;
- posokowiec alpejski, nazywany zamiennie alpejskim gończym krótkonożnym.
W obrębie tych trzech ras posokowce będą różnić się posturą oraz cechami fizycznymi, takimi jak kształt pyska i uszu. Ich charakterystyczną cechą wspólną są długie, klapnięte uszy, oraz piękne, brązowawo-czerwone umaszczenie, nazywane czasem „jelenim czerwonym”. Inne maści dopuszczane przez wzorzec to:
- maść płowoczerwona;
- czerwonobrązowa;
- jasnopłowa;
- piaskowa;
- szaropłowa.
Na sierści może pojawiać się również minimalny biały lub czarny nalot w formie pręg. Wszystkie posokowce mają zarysowaną bruzdę czołową przypominającą zmarszczkę. Reszta skóry jest elastyczna i bez fałd.
Rozdział sekcji posokowców na rasy takie jak posokowiec alpejski, bawarski i hanowerski to przede wszystkim próba dostosowania pokroju rasy do warunków pracy. Najstarszy z sekcji posokowiec hanowerski ma umięśnione, krępe nogi, pozwalające na wyszukiwanie zwierzyny w lasach. Zadaniem posokowca bawarskiego jest z kolei polowanie w terenach górzystych – pies jest więc znacznie zwinniejszy i lżejszy. Czym różnią się pomiędzy sobą te trzy rasy psów myśliwskich?
Posokowiec hanowerski
Opis rasy
Posokowce hanowerskie są średniej wielkości umięśnionymi psami osiągającymi do 55 centymetrów wysokości. Mają one długi tułów z głęboką klatką piersiową i wcięciem w talii. Charakterystyczne są krępe, umięśnione kończyny, pozwalające psu na utrzymanie stabilności podczas polowań i wydolną pracę. Włos okrywowy jest szorstki i krótki, zupełnie jak w przypadku pozostałych dwóch typów posokowców. Czoło posokowca jest typowo pomarszczone. Długość życia psa wynosi średnio od 11 do 13 lat.
Pochodzenie i charakterystyka
Posokowiec hanowerski wywodzi się w prostej linii od psów gończych, jak wskazuje historia, uczestniczących już w polowaniach wczesnych plemion germańskich. Długo określana zwyczajnie jako Leithund, czyli pies myśliwski, rasa została w 1894 roku sklasyfikowana i objęta opieką łowczych z dworu hanowerskiego – stąd też przydomek w nazwie. Jako psy myśliwskie posokowce hanowerskie cechują się skupieniem i opanowaniem. Pracują wolno, ale, odpowiednio wyszkolone, nie stracą żadnego tropu.
Posokowiec bawarski
Rasa wywodzi się bezpośrednio od posokowców hanowerskich i powstała jako wynik krzyżówek z psami gończymi. W XIX wieku rozpoczęto krzyżowanie odmiany hanowerskiej z psami rodzimymi dla Bawarii i Tyrolu. Celem krzyżówek było uzyskanie rasy lżejszej i zwinniejszej oraz przystosowanie psa do pracy w górach.
Opis rasy
Posokowiec bawarski jest znacznie lżejszy od jego hanowerskiego kuzyna. Pokrój psa jest smuklejszy, ze znacznie węższym tułowiem i dłuższymi nogami. Dzięki tej modyfikacji posokowiec świetnie sprawdza się jako pies myśliwski w terenach górskich. Dorosły pies może osiągnąć do 52 centymetrów wysokości przy wadze w zakresie 21–28 kg. Wysokość suk w kłębie to z kolei 44–48 centymetrów. Tak samo jak pozostałe posokowce, ma przepiękne, zazwyczaj czerwono-brunatne umaszczenie, a jego sierść jest szorstka.
Pochodzenie i charakterystyka
Posokowiec bawarski jest krzyżówką posokowca hanowerskiego z następującymi rasami:
- gończy tyrolski (Tyrolean hound);
- krótkonożny gończy alpejski (Alpine Daschbrake).
Posokowce bawarskie zarejestrowano po raz pierwszy w 1912 roku w Monachium. Do cech posokowca bawarskiego należy wyjątkowo wyczulony węch oraz umiejętność tropienia zwierzyny po farbie. Rasa jest popularna pośród myśliwych w rejonach Austrii i Węgier, coraz częściej jednak posokowce utrzymuje się jako zwierzęta domowe.
Posokowiec alpejski
Posokowiec alpejski nazywany jest zamiennie psem alpejskim gończym krótkonożnym. Gończy krótkonożny jest najmniejszym z posokowców. Choć posturą bliżej mu do jamnika, umięśnione i silne nogi pozwalają na długotrwały wysiłek fizyczny. Pies świetnie radzi sobie jako towarzysz myśliwych ze względu na swój czuły węch oraz silny instynkt łowiecki. Wykorzystywany jest głównie jako płochacz (lub postrzałek), czyli pies, którego rolą jest wypłaszanie zwierzyny z krzaków. Często pracuje więc w parze z posokowcami hanowerskimi czy bawarskimi, specjalizującymi się w tropieniu posoki.
Pielęgnacja i zdrowie posokowca
Tak jak większość psów myśliwskich, posokowce są silne i odporne nawet na najcięższe warunki atmosferyczne. Przystosowany do ciągłego ruchu organizm nie ma tendencji do nadwagi. Nie ma chorób, do których rasa miałaby szczególne predyspozycje, warto jednak uważać na problemy z:
- dysplazją stawów biodrowych;
- chorobami oczu (np. zapaleniem spojówek);
- odkładaniem się kamienia nazębnego i chorobami przyzębia.
O ewentualnych predyspozycjach do tych chorób powinna nas poinformować hodowla. Pielęgnacja szorstkiej sierści jest łatwa, a psy linieją mało i wyłącznie w sezonie rozrodczym. Wymaga więc jedynie regularnego wyczesywania. Jeśli nasz pies myśliwski spędza wiele czasu na zewnątrz, może być też narażony na niebezpieczną boreliozę odkleszczową, dlatego ważne jest regularne zabezpieczanie go przed kleszczami. Aby zadbać o zdrowie posokowca, wystarczy odpowiednia dieta mięsna, aktywny tryb życia oraz regularne kontrole krwi u weterynarza.
Szkolenie i temperament
Wysoka inteligencja zrównoważonego psa idzie w parze z potrzebą stymulacji umysłowej. Posokowiec bez szkolenia i regularnej zabawy będzie się po prostu nudził. Psy mają silny charakter – chętnie się uczą, mogą być jednak uparte. Konieczne jest szkolenie posokowca w kierunku przywoływania i posłuszeństwa. Wyczulony węch i szybki czas reakcji sprawią, że pies spuszczony ze smyczy może szybko zniknąć, goniąc za tropem.
Właściwie prowadzone (najlepiej od szczeniaka) posokowce będą nie tylko dobrymi gończymi, ale i czułymi psami rodzinnymi, a nawet towarzyszami dla dzieci. Warto jednak pamiętać o pierwotnym przeznaczeniu tych ras i zapewnić im sporo aktywności, bowiem nie tylko wymagają dużo ruchu, ale też wyzwań intelektualnych.
