Pitsky to mieszanka dwóch różnych ras — amerykańskiego pitbulteriera (American pit bull terrier) i syberyjskiego husky (Siberian husky). Krzyżówka pitsky jest wynikiem prac hodowlanych i jest oficjalnie rozpoznawana jako rasa na terenie Stanów Zjednoczonych. Jeśli zastanawiasz się nad adopcją psa pitsky, zapoznaj się najpierw z charakterystyką tej psiej rasy.
Podstawowe informacje
| Rozmiar | wysokość w kłębie: od 40 do 60 cm; masa ciała: od 13 do 40 kg |
| Szata | sierść: krótka, często z gęstym podszerstkiem; maść: pręgowana, czarna, szara, biała, brązowa |
| Długość życia | do 15 lat |
| Charakter | inteligentne, uparte, zwinne, chętne do zabawy, energiczne |
Pitsky, czyli pitbull i husky
Pies pitsky jest wynikiem krzyżówek prowadzonych w Stanach Zjednoczonych w połowie XIX wieku. Celem początkowo było wykorzystanie psów do nielegalnych walk, rozwijano więc agresywny potencjał pitbulli. Niezwykły wygląd zwierzaków sprawił jednak, że coraz częściej adoptowano je na towarzyszy rodzin. Przy odpowiednim wychowaniu, radosny psiak będzie najlepszym przyjacielem, opiekuńczym również wobec dzieci. Czym cechuje się ta krzyżówka psów i co odziedziczyła po swoich przodkach?
American pitbull terrier
Amerykański pitbulterier to rasa o długiej historii, powstała początkowo jako krzyżówka buldoga z terierem. Również one początkowo hodowane były w celu uzyskania idealnego psa do walki. Rasa miała łączyć w sobie zaciętość i szybkość terierów z ogromną siłą buldogów. Wraz z odejściem od (dziś nielegalnych) walk zwierząt, psiaki pojawiły się w domach w roli pupila. Amerykańskie pitbulteriery nie są obecnie uznawane jako rasa przez Międzynarodową Federację Kynologiczną, w Polsce z kolei znajdują się w wykazie ras agresywnych. Nie należy jednak zapomnieć, że wysoko inteligentne pitbulteriery świetnie reagują na pozytywne szkolenie, niwelujące agresywny temperament.
Siberian husky
Syberyjskie husky nalezą do grupy psów w wilkowatym typie pierwotnym. Rasa wywodzi się z rejonów Syberii i do dziś wykorzystywana jest użytkowo w zaprzęgach oraz podczas polowań. Husky zdobyły popularność razem ze sprowadzeniem do Kanady tradycji sportów zaprzęgowych. Lojalny i przyjazny charakter psa husky, sprawił, że są to dziś popularne domowe pupili.
Jak wyglądają psy pitsky?
Ponieważ pitsky to rasa hybrydowa, trudno jest przewidzieć ostateczny wygląd osobnika. W genach szczenięcia mogą dominować cechy każdego z rodziców. Pies może więc bardziej przypominać husky lub pitbulteriera, a umaszczenie może różnić się nawet w jednym miocie. Zmienny może być kolor oczu, kształt uszu czy kolor umaszczenia.
Pitsky należą do psów średniej wielkości o muskularnej, silnej budowie. Mogą osiągnąć rozmiar od 40 do 60 centymetrów w kłębie i ważyć od 13 do 40 kilogramów. Ich sierść jest krótka, z dziedzicznym po husky grubym podszerstkiem. Rasa nie ma tendencji do linienia, jest więc doskonałym wyborem dla alergików. Umaszczenie to zazwyczaj bezpośrednia mieszanka kolorów sierści rodziców. Najczęściej spotykane u pitsky’ch kolory umaszczenia to:
- biały;
- czarny;
- szary;
- brązowy;
- brindle (umaszczenie pręgowane).
Czy pitsky będzie dobrym pupilem? Temperament i cechy
Pitsky są energiczne i zwinne, zawsze skore do zabawy czy długiego spaceru. Najlepiej sprawdzą się jako wierni towarzysze aktywnych właścicieli. Codzienny wysiłek fizyczny nie tylko doda im zdrowia, ale i wzmocni więź z opiekunem. Właściwy trening wzmocni pozytywne cechy rasy, takie jak opiekuńczość i chęć współpracy z człowiekiem. Pitsky będą świetnym czworonogiem dla rodziny, psy są bowiem bardzo czułe i urocze w stosunku do dzieci. Warto pamiętać o konsekwentnym treningu — pitsky są bardzo inteligentne, ale i uparte, szkolenie nie będzie więc należało do łatwych. Według zasady powinno zawierać ćwiczenia z zakresu posłuszeństwa. Szczeniaki warto od samego początku przyzwyczajać do klatki kennelowej.
Dzięki swoim silnym korzeniom pitsky są bardzo zdrowe. Brakuje chorób typowych dla rasy, dla utrzymania dobrego stanu psa wystarczy więc właściwa dieta i odpowiednia ilość ruchu. O ewentualnych predyspozycjach do chorób dziedzicznych powinien poinformować nas hodowca.