Entlebucher to rasa mało popularna w naszym kraju. A szkoda! To oddany przewodnikowi pies, który bardzo szybko się uczy i doskonale nadaje się nawet dla niedoświadczonych opiekunów. Aby jednak czuł się u ciebie szczęśliwy, musisz zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu i stymulacji umysłowej. Zanim zamieszka w twoim domu szwajcarski pies pasterski, opis rasy powinien być ci doskonale znany!
| ? Rozmiar | wysokość w kłębie: suki od 42 do 50 cm, psy od 44 do 52 cm; masa ciała: od 25 do 29 kg |
| ⭐ Szata | sierść: twardy, krótki, prosty włos okrywowy; podszerstek gęsty; maść: typowa trójbarwna |
| ❤️ Długość życia | 11–15 lat |
| ? Charakter | temperamentny, pewny siebie, wesoły, łagodny, odważny, nieufny wobec obcych |
Szwajcarski pies pasterski – opis rasy i wygląd
Entlebucher to pies średniej wielkości. Wysokość w kłębie nie przekracza 52 centymetrów, przy czym suczki są tylko nieznacznie drobniejsze od samców. Waga czworonoga waha się od 25 do 29 kilogramów.
Ten niewielki pies pasterski jest proporcjonalnie zbudowany. Jego tułów jest mocny i nieco wydłużony, a zad – lekko spadzisty. Ma silnie umięśnione, ale nie ociężałe kończyny. U niektórych osobników występuje szczątkowy ogon, co nie jest cechą niepożądaną.
Entlebucher to pies krótkowłosy o lśniącej i przylegającej do ciała szacie. Pod włosem okrywowym znajduje się gęsty podszerstek. Dopuszczalne jest tylko jedno umaszczenie – czarne podpalane z białymi znaczeniami, które są rozłożone równomiernie na łapach, końcu ogona, głowie i przedpiersiu.
Szwajcarski pies pasterski – charakter
Tak jak wszystkie pozostałe szwajcarskie psy pasterskie, entlebucher doskonale czuje się w pracy. Nawet trudne górzyste tereny nie są dla niego problemem. Ze względu na swój łagodny i przyjacielski charakter coraz częściej funkcjonuje jako pies towarzyszący i rodzinny.
Entlebucher to bardzo towarzyski zwierzak. Świetnie dogaduje się nie tylko ze swoją ludzką rodziną, ale także z innymi psami. Tak jak większość psów pasterskich, jest raczej zdystansowany w stosunku do obcych. Nie wykazuje wrogości, jednak sam z siebie nie zwraca na nich uwagi. W centrum świata jest dla niego przewodnik i to na nim przede wszystkim się skupia.
Ze względu na silnie rozwinięty instynkt pasterski, entlebucher będzie bardzo dobrym stróżem. Nie nadaje się jednak do mieszkania w kojcu, potrzebuje stałego kontaktu ze swoją rodziną. To zwierzak dla aktywnych opiekunów, którzy chcą pracować z psem i są w stanie zapewnić mu dużo ruchu.
Szwajcarskie psy do bydła – zdrowie
Entlebucher to dosyć zdrowa rasa, jeśli chodzi o szwajcarskie psy do bydła i pasterskie. Podobnie jak większość ras użytkowych, jest bardzo odporna i rzadko choruje. Zazwyczaj w dobrej kondycji dożywa trzynastego roku życia; wiele osobników odchodzi jednak w starszym wieku.
Gruby podszerstek pozwala zwierzakowi dobrze regulować temperaturę ciała. Chłód nie stanowi więc dla entlebuchera dużego problemu. Pies dosyć dobrze radzi sobie także z upałami, jednak przy wyjątkowo wysokich temperaturach wskazane jest zaniechanie dużej aktywności na otwartej przestrzeni.
Nie ma informacji o chorobach, które są typowe właśnie dla tej rasy. Sporadycznie zdarza się dysplazja stawów biodrowych, dlatego przed zakupem szczeniaka warto zapytać o zrobione przez hodowcę prześwietlenia. Entlebucher to stosunkowo zdrowy pies, który powinien jednak być poddawany systematycznym przeglądom weterynaryjnym przynajmniej raz w roku. Warto zwracać uwagę na kamień nazębny, który czasami trzeba usuwać pod narkozą.
Entlebucher – pielęgnacja
Pielęgnacja entlebuchera nie jest szczególnie trudna ze względu na krótką sierść. Warto jednak pamiętać, że pies ma gęsty podszerstek i dwa razy w roku obficie linieje. W tym czasie zaleca się wyczesywanie psa – na przykład za pomocą furminatora.
Żywienie entlebuchera nie jest skomplikowane. Wystarczy dobrej jakości karma gotowa lub dieta BARF. Koniecznie trzeba unikać nadwagi, która jest bardzo niebezpieczna dla zdrowia psa. Zrównoważone żywienie oraz odpowiednia dawka aktywności świetnie jej zapobiegają.
Szwajcarskie psy do bydła – hodowla
Małe szwajcarskie psy pasterskie są w naszym kraju dużo mniej popularne niż na przykład berneńczyki. Mimo wszystko w Związku Kynologicznym w Polsce zarejestrowanych jest kilka hodowli, w których można kupić szczeniaka. Może jednak zdarzyć się, że na swojego pieska będziesz musiał trochę poczekać.
Warto zaznaczyć, że entlebucher to rasa uznawana przez FCI, dlatego warto kupować tylko szczeniaki, które posiadają rodowód tej organizacji. W ten sposób zyskujesz pewność, że nie wspierasz pseudohodowców. Dodatkowo masz gwarancję, że kupiony pies jest zgodny ze wzorcem rasy pod względem charakteru i wyglądu.
Entlebucher – cena
Bardzo często to hodowca decyduje o tym, ile kosztuje entlebucher. Cena za szczeniaka po utytułowanych rodzicach, z rodowodem FCI, wynosi od 4,5 do 6 tysięcy złotych. Jako że hodowli nie jest wiele, może zdarzyć się, że na wymarzonego psa przyjdzie ci nieco poczekać.
Entlebucher – historia rasy
Entlebucher to jedna z czterech ras szwajcarskich psów pasterskich. Wszystkie te psy są do siebie w jakiś sposób podobne. Entlebucher często nazywany jest małym szwajcarem, ze względu na swoje rozmiary.
Wszystkie szwajcarskie psy pasterskie – rasy obecnie uznane – mają jednego przodka. Jest to pies w typie molosa, który towarzyszył rzymskim legionom podczas przeprawy przez przełęcz świętego Bernarda. Stopniowo krzyżował się on z tamtejszymi psami pasterskimi, dając początek rasom zaganiającym. Jego potomkami, oprócz entlebuchera, są także berneński pies pasterski, appenzeller oraz duży szwajcarski pies pasterski. Charakter tych psów jest dosyć podobny, różnią się od siebie jedynie wyglądem.
Entlebucher – nazwa rasy
Nazwa rasy odnosi się do szwajcarskiego miasta Entlebuch. Do pewnego momentu mieszkające tam niewielkie psy były zaliczane do appenzellerów. Pierwszy opis rasy stworzył hodowca małych szwajcarów, Franz Schertenleib. Warto jednak wspomnieć, że mieszkańcy tamtych rejonów jeszcze przez długie lata traktowali te zwierzęta jako wiejskie psy pracujące o mniejszych lub większych rozmiarach.
Entlebucher – wzorzec
Entlebucher został wpisany do Szwajcarskiej Księgi Rodowodowej dopiero w 1913 roku. Szwajcarski Klub Psa Pasterskiego z Entlebuch powstał w 1926 roku, a już rok później opracowany został pierwszy wzorzec rasy. Poza swoją ojczyzną rasa nie była szczególnie popularna. Obecnie jednak cieszy się rosnącym zainteresowaniem w wielu krajach.
Pies pasterski szwajcarski – dla kogo?
Entlebucher będzie doskonałym psem dla aktywnej rodziny. Jest bardzo łagodny i przyjacielski. Do najmłodszych odnosi się z łagodnością i czułością, a dodatkowo jest zawsze chętny do zabawy. Świetnie sprawdzi się jako towarzysz dorastających dzieci.
Pies pasterski szwajcarski potrzebuje nie tylko ruchu, ale także pracy. Jest niezwykle inteligentny i bardzo szybko się uczy. Dobrze sprawdzi się w psich sportach i chętnie będzie uczył się sztuczek. Nie jest jednak nadaktywny i, jeżeli jego potrzeby zostaną zaspokojone, będzie chętnie odpoczywał wśród najbliższych.
Entlebucher dogada się z kotami. Będzie także dobrym towarzyszem dla innego psa lub małych zwierząt. Jako pies pasterski nie ma prawie instynktu myśliwskiego i, tym samym, nie przejawia skłonności do włóczęgostwa.
Warto zaznaczyć, że małe szwajcary to bardzo wrażliwe psy, które mogą mieć tendencję to zbytniej bojaźliwości. Jeżeli zauważysz u swojego szczeniaka tendencję do lęku, warto jak najwcześniej zacząć nad tym pracować i budować w zwierzęciu pewność siebie.
Entlebucher – zdjęcia
Szwajcarski pies pasterski – ciekawostki
Entlebucher może mieć ogon praktycznie każdej długości – od pełnego do szczątkowego. Jest to całkowicie zgodne ze wzorcem i zależy od genów przenoszonych przez rodziców.
W wielu szwajcarskich wsiach psy te wciąż pełnią funkcję zwierząt pracujących.
Entlebucher to najmniejsza rasa szwajcarskich psów pasterskich. Czworonóg ten jest czuły, łagodny i bardzo inteligentny. Doskonale odnajdzie się w domu każdego opiekuna, który jest w stanie poświęcić mu odpowiednio dużo czasu i uwagi. Ważne jest to, aby zapewnić psu dużo ruchu i warunki do pełnego rozwoju.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 47, https://www.zkwp.pl/wzorce/47.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 28.06.2002.