Tym, co zdecydowanie przykuwa wzrok przy pierwszym kontakcie, są pokaźne rozmiary tego psa. Swoją wysokość i masywność duży szwajcarski pies pasterski zawdzięcza genom molosów. Wbrew pozorom psy tej rasy nie wykazują żadnej agresji – są łagodne, zrównoważone i dodatkowo wyróżnia je ogromna cierpliwość. Dzięki temu są świetnymi psami rodzinnymi, a jednocześnie dobrymi stróżami.
Podstawowe informacje
| ? Rozmiar | wysokość w kłębie: suki od 60 do 68 cm, psy od 65 do 72 cm; masa ciała: od 50 do 70 kg |
| ⭐ Szata | sierść: średnio długi lub krótki włos okrywowy, gęsty podszerstek; maść: czarna z podpalaniem w odcieniach brązu, z białymi znaczeniami |
| ❤️ Długość życia | 10–11 lat |
| ? Charakter | ufny, czujny, pewny siebie, wierny, odważny |
Szwajcarski pies pasterski – wzorzec rasy
Duże szwajcarskie psy pasterskie przykuwają wzrok pokaźnymi rozmiarami. W istocie są to bardzo duże zwierzęta, o grubym kośćcu i dużej masie.
Wzorzec zakłada jeden wariant kolorystyczny – trikolor, czyli połączenie czerni oraz białych i brązowych (podpalanych) znaczeń. Białe znaczenia występują na głowie, kufie oraz tworzą obszar od podgardla aż po brzuch. Włos okrywowy jest gęsty z obfitym podszerstkiem.
Szwajcarskie psy pasterskie są proporcjonalne i silnie umięśnione. Wysokość w kłębie wynosi od 60 do 68 centymetrów u suk oraz od 65 do aż 72 u samców. Psy mogą ważyć nawet do siedemdziesięciu kilogramów, jednak suki są dużo lżejsze – zazwyczaj ich waga zazwyczaj nie przekracza pięćdziesięciu kilo.
Duży szwajcarski pies pasterski – charakter
Pierwotnie duży szwajcarski pies pasterski hodowany był do wypasania bydła. Genetycznie psy tej rasy łączą w sobie krew zwierząt, które na terenach Szwajcarii pilnowały owiec oraz przybyłych z azjatyckich stepów molosów. Bardzo silny instynkt pasterski sprawia, że do dzisiaj są niezwykle skutecznymi psami stróżującymi. Uważne i bardzo bystre chętnie patrolują teren i szybko dają znać, kiedy dzieje się coś podejrzanego. Nie należą jednak do głośnych ras i na ogół nie są szczekliwe.
Wbrew temu, co mogłoby się wydawać, szwajcarskie psy pasterskie nie są agresywne. Wyróżnia je zrównoważony i stabilny charakter. Chociaż tak jak większość owczarków, odznaczają się pewną dozą dystansu do obcych, na ogół są wesołymi i sympatycznymi zwierzętami. Ponieważ wyróżnia je duża cierpliwość, są świetnymi towarzyszami dla dzieci. Ich przodkowie funkcjonowali w gospodarstwach rolnych, dlatego na ogół bardzo przyjaźnie odnoszą się do innych zwierząt.
Swoją rodzinę duży pies szwajcarski obdarza ogromnym uczuciem. Potrzebuje częstego i intensywnego kontaktu z opiekunem i źle znosi samotność. Uwielbia zabawę, jest zawsze żywy i bardzo wesoły. Bezczynność nie leży w jego naturze – potrzebuje ciągłych zadań do wykonania i dosyć dużej aktywności.
Zdolności węchowe predysponują te psy do pracy wymagającej tropienia. Duża wytrzymałość fizyczna sprawia, że dobrze radzą sobie w różnych warunkach. Ich przodkowie często stosowani byli jako psy pociągowe, dlatego dzisiejszy pies szwajcarski świetnie sprawdza radzi sobie, na przykład z ciągnięciem dzieci na sankach.
Zdrowie dużego szwajcara
Tak jak większość dużych ras, szwajcarskie psy pasterskie narażone są na dysplazję stawów biodrowych. Ze względu na budowę klatki piersiowych mają predyspozycje do skrętu żołądka i jelit, dlatego posiłki powinny być podzielone przynajmniej na dwie porcje w ciągu dnia. U niektórych osobników możliwe są także problemy wzrokowe, w tym entropium i ektropium.
Ze względu na swoje przeznaczenie szwajcary są jednak psami bardzo odpornymi i z natury zdrowymi. Świetnie znoszą nawet skrajne warunki atmosferyczne, są bardzo silne i wytrzymałe.
Szwajcarskie psy pasterskie – pielęgnacja rasy psa
Sierść szwajcarskich psów pasterskich nie wymaga od opiekuna skomplikowanej pielęgnacji. Raz na tydzień wystarczy wyczesać martwe włosy za pomocą najprostszej szczotki z gęstymi zębami. Kąpiele warto stosować tylko wtedy, kiedy są potrzebne – na przykład po długich spacerach. Poza szamponem przeznaczonym dla psów o twardym włosiu nie będą potrzebne żadne preparaty pielęgnacyjne ani odżywki.
Ze względu na skłonności do skrętu żołądka oraz delikatny układ pokarmowy szwajcarskich psów pasterskich powinieneś celować raczej w żywienie karmami z wyższej półki. Pokarm powinien być bogaty w białko i ubogi w węglowodany. Warto zainteresować się także dietą BARF, która polega na żywieniu surowym mięsem z odpowiednio dobranymi suplementami. Pamiętaj jednak, że ten sposób żywienia powinien być poprzedzony dokładnym przestudiowaniem kwestii teoretycznych. Pies powinien także przejść badania diagnostyczne w celu wykluczenia potencjalnych chorób. Rozsądna będzie konsultacja z zoodietetykiem.
Duży szwajcarski pies pasterski – hodowla
W naszym kraju funkcjonuje wiele hodowli szwajcarskich psów pasterskich, dlatego wybór szczeniaka dla siebie nie powinien zająć ci zbyt wiele czasu. Przede wszystkim warto zdawać sobie sprawę z tego, że każda hodowla, którą bierzemy pod uwagę, powinna być zrzeszona w Związku Kynologicznym w Polsce. ZKwP funkcjonuje w naszym kraju od 1938 roku i na ten moment jest jedyną rodzimą organizacją, która działa pod auspicjami FCI.
Międzynarodowa Federacja Kynologiczna umożliwia światowy przepływ rodowodów. Psy, które otrzymują taki rodowód, są zgodne ze wzorcem rasy – zarówno pod kątem wyglądu, jak i charakteru.
Zanim jednak wybierzesz hodowlę, dobrym rozwiązaniem będzie skonsultowanie się z doświadczonymi opiekunami. W przypadku rasy duży szwajcarski pies pasterski opinie osób na co dzień funkcjonujących i pracujących z tymi psami powinny być dla ciebie najważniejszym punktem odniesienia. Nie warto natomiast sugerować się treściami z portali ogłoszeniowych.
Szwajcarski pies pasterski – cena
W hodowlach zrzeszonych w ZKwP szczeniaki kosztują od 4000 zł wzwyż. Pamiętaj jednak, że każda hodowla ustala ceny indywidualnie. Są one wypadkową wielu czynników – między innymi zgodności piesków ze wzorcem rasy, osiągnięć wystawowych rodziców, a także doświadczenia hodowcy.
Wszystkie ogłoszenia z pieskami, które kosztują mniej niż tysiąc złotych, powinny wzbudzać twoją czujność. Najpewniej są to pseudohodowle, w których rozród psów jest przypadkowy i niekontrolowany. W istocie klienci płacą za psy w typie rasy, których jest na pęczki w schroniskach i fundacjach.
Duży pies szwajcarski – historia rasy
Duże psy szwajcarskie pojawiły się na terenach tego kraju jeszcze w okresie wędrówek ludów. Funkcjonujące wówczas psy pasterskie zaczęły naturalnie krzyżować się z molosami, które przybyły z terenów azjatyckich. Przez wieki służyły jako psy pilnujące bydła lub ciągnące wózki z mlekiem. Często określano je także jako „psy rzeźnickie”, ponieważ przedstawiciele tego zawodu upodobali sobie ich towarzystwo.
Historia współczesna
Współczesna historia tej rasy sięga początków XX wieku. Za jednego z jej ojców można uznać Alberta Heima – pasjonata kynologicznego i osobę odpowiedzialną za uznanie rasy berneński pies pasterski. Klub Dużych Szwajcarskich Psów Pasterskich powstał w 1912 roku i miał za zadanie ujednolicenie i popularyzację rasy. Na oficjalne uznanie jej przez FCI trzeba było jednak zaczekać do 1939 roku.
W naszym kraju pierwsze duże szwajcarskie psy pasterskie pojawiły się dopiero w latach sześćdziesiątych XX wieku. Funkcjonowały wówczas jako psy użytkowe w ratownictwie górskim. Niestety, rasa nie przyjęła się wówczas i na wiele lat niemal całkowicie zniknęła z terenów Polski. Przełom przyszedł dopiero w latach dziewięćdziesiątych. Wówczas założono pierwsze polskie hodowle. Nie jest to rasa szczególnie popularna i najczęściej wybierana jest przez osoby świadome i całkowicie pewne swojej decyzji. Można ją spotkać na wystawach psów.
Duży szwajcarski pies – dla kogo?
Jaki więc jest idealny właściciel psa tej rasy? Duży szwajcarski pies pasterski wymaga przede wszystkim świadomego i konsekwentnego opiekuna, który nie zaniedba szkolenia oraz socjalizacji. Chociaż z natury łagodne i zrównoważone, są to bardzo duże psy z ogromną energią. Nienauczone delikatności mogą nieintencjonalnie stanowić zagrożenie – na przykład dla dzieci.
Dobrze prowadzone i socjalizowane będą bardzo dobrymi towarzyszami dla rodzin z dziećmi. Są to bowiem zwierzęta bardzo uczuciowe, stabilne i kochające. Swoich opiekunów darzą bezgranicznym uczuciem. Potrzebują stałego kontaktu człowiekiem, dlatego raczej nie jest to odpowiedni wybór osoby pracującej na etacie i często znikającej z domu. Dobrze odnajdą się na wsi, gdzie będą miały pole do pracy i aktywności.
Dobrym właścicielem szwajcarskiego psa pasterskiego jest osoba silna, konkretna i aktywna. Dobrze rozwinięty instynkt pasterski sprawia, że jest to rasa, która świetnie sprawdza się w ochronie terenu. Mogą więc decydować się na nią osoby posiadających duże działki.
Pies szwajcarski – ciekawostki
- Duży szwajcarski pies pasterski dobrze sprawdza się w dogoterapii.
- Psy tej rasy bywają przewodnikami osób niewidomych.
- Pierwszym szwajcarem w naszym kraju była suczka o imieniu Honda.
Duży pies szwajcarski to rasa użytkowa, która jednocześnie świetnie sprawdza się w roli psa rodzinnego. Ze względu na swoje rozmiary potrzebuje dobrej socjalizacji i szkolenia. Szczeniaki warto zapisać do psiego przedszkola, które będzie świetnym wstępem do wspólnego życia i pracy.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 58, http://www.zkwp.pl/main.polish/zg/wzorce/58.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 25.05.2003.
„Nie dla psa (i kota) kiełbasa”, Agnieszka Cholewiak–Góralczyk, Wydawnictwo Otwarte, Kraków 2020.