Większość ras psów hoduje się w celu realizacji konkretnych zadań. Proces krzyżowania ich przedstawicieli zajmował nieraz wiele lat, zanim wykształciły się wzorce znane współcześnie. Jedną z najważniejszych grup są m.in. czworonogi stworzone z myślą o towarzyszeniu człowiekowi. Cechują się one niewielkim wzrostem, choć często wybuchowym charakterem. Warto wymienić także charty, które kojarzą się głównie z wyścigami, jednak warto zaznaczyć, że wykorzystywano je również podczas polowań. Myśliwi zabierali też na polowania inne psy, na przykład spaniele. Jednym z przedstawicieli tej grupy jest właśnie spaniel francuski.
| Rozmiar | wysokość w kłębie: suki od 53 do 61 cm, psy od 54 do 63 cm; masa ciała: od 18 do 29 kg |
| Szata | sierść: przylegający do ciała, aksamitny, krótki na głowie, na reszcie ciała dłuższy; maść: brązowe od odcienia cynamonu do czekoladowego i białe; bez dużej dereszowatości; możliwe, ale niewymagane białe znaczenia na głowie |
| Długość życia | ok. 13 lat |
| Charakter | towarzyski, spokojny, zrównoważony, delikatny |
Wykorzystanie spanieli
Niektóre rasy psów wykorzystywano wszechstronnie, na przykład w roli stróżów i zaganiacze stad zwierząt. Znacznie więcej czworonogów było jednak hodowanych w jednym, konkretnym celu, dzięki czemu realizowały swoje zadania znacznie skuteczniej. W grupie psów myśliwskich można wyszczególnić na przykład teriery, które zależnie od rozmiaru były przeznaczone do pogoni za zwierzyną lub wypłaszania drobnych stworzeń z ich nor. Spaniele były z kolei angażowane do łowów na ptactwo wodne. Do ich zadań należało wyganianie ptaków z szuwar, a następnie przynoszenie ustrzelonych sztuk myśliwemu. Wymagało to od nich doskonałej umiejętności pływania.
Krótka historia rasy spaniel francuski
Trudno jest ustalić, czy współcześnie znane spaniele w przeszłości jednoznacznie należały do tej rasy. Pierwsze wzmianki o tych francuskich psach służących do łowów na ptactwo wodne pochodzą z końca XIV wieku, jednak największą popularność czworonogi te zdobyły 200 lat później. Opisywane jako wyjątkowo bystre psy w duże łaty, cieszyły się dużą popularnością aż do XIX wieku, kiedy zostały niemal całkowicie wyparte przez angielskie setery. Przed całkowitym wyginięciem uratowali je nieliczni hodowcy, choć trzeba przyznać, że spaniel francuski już nigdy nie odzyskał w pełni swojej dawnej popularności.
Charakterystyczne cechy wyglądu spaniela francuskiego
Spaniel ten przypomina inne francuskie odmiany tych psów myśliwskich: bretońskiego i pikardyjskiego. Jest dość wysoki, dorasta do 63 cm w kłębie, lecz dzięki zwartej i smukłej budowie nie jest ciężki – jego waga nie przekracza 26 kilogramów. Sierść tych psów jest dość długa, na brzuchu, z tyłu łap, ogonie i przede wszystkim opadających uszach spływa ona falami. Ogon jest dość krótki, sięga stawów skokowych. Umaszczenie jest typowe dla czworonogów wykorzystywanych przez myśliwych – spaniele mają duże brązowe łaty na białym tle (szczególnie charakterystyczna jest kolorowa maska obejmująca oczy z białym pyskiem), czasami także z cętkami.
Pielęgnacja sierści oraz żywienie spaniela
Może się wydawać, że długa sierść spaniela francuskiego jest trudna w utrzymaniu w porządku – to jednak tylko pozory. Należy ją co prawda regularnie szczotkować, by zapobiec powstawaniu kołtunów, oraz wyczesać zanieczyszczenia, jednak poza tym psy te nie wymagają zaawansowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Pamiętać należy również o czyszczeniu oraz sprawdzaniu uszu, gdyż ze względu na gęste futro spaniele są podatne na różne infekcje. Żywienie tych czworonogów nie powinno sprawić ci kłopotu, ponieważ nie należą do wybrednych i skłonnych do tycia. Ich karmienie powinno być jednak ściśle uzależnione od aktywności.
Francuski spaniel – długość życia i najczęstsze problemy ze zdrowiem
Jak na psa tego rozmiaru, spaniela można uznać za długowieczne zwierzę. Żyje najczęściej około 13 lat i nie mają większych problemów ze zdrowiem. Ze względu na wzrost jest on jednak narażony na dysplazję stawów biodrowych, a także skręt żołądka, jeśli bezpośrednio po posiłku zostanie zmuszony do aktywności. Oprócz tego spaniel francuski może cierpieć na takie choroby oczu, jak katarakta, entropia czy tzw. wiśniowe oko oraz skórne – w postaci egzemy. Ze względu na wiszące uszy rasa ta jest także narażona na zapalenia i infekcje.
Jaki jest charakter spaniela francuskiego?
Spaniel francuski to zwierzę, które zupełnie nie nadaje się na stróża. Jest łagodny względem obcych i obdarza uczuciem wszystkie osoby, które poświęcą mu uwagę. Mocno przywiązuje się do swojej rodziny i wymaga stałego kontaktu z człowiekiem. Jeśli jednak zachodzi taka potrzeba, może pracować samodzielnie. To także pies lubiący zabawę, ale jeśli zapewni mu się odpowiednią porcję ruchu, będzie spokojnym domownikiem. Nie jest szczekliwy ani uciążliwy, rozumie również polecenia właściciela i szybko się uczy.
Spaniel francuski a kontakt z dziećmi i kotami
Pies ten doskonale sprawdza się jako towarzysz dziecka, ponieważ cechuje się cierpliwością i wyrozumiałością. Należy jednak nauczyć najmłodszego członka rodziny, że zwierzę nie jest bezmyślną zabawką, ale stworzeniem, które można skrzywdzić w nieumyślny sposób. W przeciwieństwie do niektórych psów myśliwskich spaniele z powodzeniem mogą współżyć z kotami, choć najlepiej jest wychowywać te zwierzęta razem już od małego. Podobnie sprawa ma się z innymi psami, aczkolwiek nawet dorosłe spaniele francuskie nie mają problemów z innymi czworonogami. Pies ten sprawdzi się również jako towarzysz osoby starszej, o ile zapewni mu się dostatecznie dużo ruchu.
Myśliwy czy rodzina – gdzie spaniel francuski będzie czuł się lepiej?
Z racji tego, że spaniele pierwotnie były wykorzystywane jako psy robocze, niektóre osoby mogą obawiać się, czy w domu będą tak samo szczęśliwe jak u boku myśliwego. Obawy te są jednak nieuzasadnione. Dla spanieli najważniejsza jest aktywność oraz kontakt z człowiekiem – nie ma większego znaczenia, czy będzie to wypłaszanie kaczek, czy jeden z psich sportów. Zwierzęta te mogą mieszkać w bloku, jednak wówczas należy pamiętać o odpowiedniej dawce spacerów.
Popularność spanieli francuskich w Polsce i na świecie
W XIX wieku popularność tych psów znacząco spadła. Mimo że zachowało się wystarczająco dużo przedstawicieli rasy, by odnowić ich populację, nie udało się im przywrócić dawnej popularności. Spotykane są najczęściej w swojej ojczyźnie, ale poza granicami Francji są praktycznie niespotykane. Można znaleźć jednak kilka hodowli w Europie, z których najlepiej jest uzyskać zdrowe szczenię.
Cena psa z hodowli
Jak każdy pies rasowy, spaniel będzie kosztował więcej niż mieszaniec ze schroniska. Należy przygotować się na koszt minimum 3000 zł. Jest to przeciętna cena, która może się jeszcze wahać. Wszystko zależy tutaj od między innymi rodziców pupila oraz liczby szczeniąt w miocie.
Spaniel francuski jest świetnym psem myśliwskim, ale równie dobrze sprawdza się w roli towarzysza rodziny. Planując jego zakup, trzeba jedynie pamiętać o zapewnieniu czworonogowi odpowiedniej ilości ruchu.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 175, https://www.zkwp.pl/wzorce/175.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 24.07.1996.