Charciki włoskie to jedna z najstarszych ras psów znanych ludzkości. Psy tej rasy pojawiają się w sztuce mezopotamskiej i staroegipskiej. Obecnie są to psy, które dobrze adaptują się do wszystkich warunków. Chętnie dzielą dom z innymi niewielkimi psami lub kotami. Ich legendarna wrażliwość sprawia, że potrzebują cierpliwego przewodnika, który zapewni im poczucie bezpieczeństwa i pozwoli rozwinąć skrzydła.
Co wiemy o Charciku włoskim?
| Wrażenie ogólne | Pies smukłej budowy, o kwadratowej sylwetce. Miniatura charta pełna elegancji |
| Kraj pochodzenia | Włochy |
| Klasyfikacja FCI | Grupa 10 Charty, Sekcja 3 Charty krótkowłose |
| Użytkowanie | Pies wyścigowy |
| Rozmiar | Wysokość w kłębie: 32-38 cm dla obu płci |
| Waga | Maksymalnie 5 kg dla obu płci |
| Szata | Krótki, jedwabisty i delikatny włos |
| Umaszczenie | Czarne, szare, izabelowate; biel tylko na przedpiersiu i łapach |
| Długość życia | 12–15 lat |
| Charakter | Żywy, czuły i łagodny |
Jaki charakter ma Charcik włoski?
Chociaż jego niewielkie rozmiary mogą być mylące, charcik włoski nie jest kanapowcem, a pełnej krwi psem myśliwskim. W związku z tym jest bardzo energiczny i potrzebuje dużej dawki ruchu. Spacery najlepiej odbywać w miejscach, w których nie ma zbyt wielu rozproszeń, a teren jednocześnie jest bezpieczny i otwarty.
Bardzo silny instynkt łowiecki sprawia, że charcik nie tylko ma tendencję do pogoni za zwierzyną (w tej roli równie dobrze sprawdzi się zarówno wiewiórka, jak i dziecko na rowerze), ale chętnie wybiera się na spacery we własnym zakresie. Właśnie dlatego podczas szkolenia warto dobrze wyćwiczyć przywołanie.
Bardzo silnym wyzwalaczem, tak jak w przypadku wszystkich chartów, jest tu ruch. Charcik włoski ma doskonały wzrok i kiedy tylko zobaczy w oddali ruszające się zwierzę, czy chociażby niesiony wiatrem liść – z pewnością rzuci się w pogoń. Właśnie dlatego w miejscach o dużym natężeniu ruchu powinien być bezwzględnie prowadzony na smyczy.
Potrzeba ruchu jest u tej rasy bardzo silna. Warto jednak pamiętać, że charciki włoskie to zdecydowani amatorzy krótkich dystansów. Właśnie dlatego nie potrzeba im długich spacerów. Lepiej sprawdzi się wizyta na torze albo w psim parku, gdzie zwierzak będzie mógł kilka razy bezpiecznie okrążyć teren.
Szkolenie nie jest szczególnie trudne, jednak psy tej rasy szybko się nudzą. W przypadku charcików włoskich lepiej sprawdzą się krótkie sesje z nauką nowych komend. Chętnie uczą się nowych sztuczek, jednak najważniejszą kwestią, którą bezwzględnie powinny opanować, jest przywołanie. Brak kontroli nad ruszającym w pogoń chartem może kosztować to zwierzę życie. W szkoleniu istotna jest cierpliwość i konsekwencja oraz brak jakiejkolwiek gwałtowności. Charciki są bardzo wrażliwe i zdecydowanie źle znoszą jakiekolwiek przejawy przemocy – także tej psychicznej.
Charcik włoski jest bardzo wrażliwy i odczuwa głęboką więź z człowiekiem, którą należy dokładnie pielęgnować. Miłośnicy określają go jako „psi cień”. Za opiekunem chodzi krok w krok, a oduczenie go spania w łóżku może być jednym z najtrudniejszych elementów szkolenia. Zdecydowanie nie nadaje się do mieszkania w kojcu lub budzie – musi być w stałym kontakcie z ukochanym opiekunem.
Czy Charcik włoski często choruje?
Charcik włoski jest psem długowiecznym, który bardzo często w dobrym zdrowiu dożywa piętnastych urodzin. Nie oznacza to jednak, że rasa jest całkowicie wolna od chorób genetycznych i problemów, które są typowe dla jej przedstawicieli.
Jedną z największych słabości charcików wysokich jest relatywnie nieduża gęstość kości. Sprawia to, że są one psami wyjątkowo narażonymi na kontuzje i złamania, co jest dodatkowo wzmocnione przez tendencję do szybkich gonitw.
Mimo pozornie wątłej postury jest to pies dosyć wytrzymały, szczególnie na wysokie temperatury. Podczas upałów zaleca się jednak ograniczenie jego aktywności. Podczas zimowych spacerów zdecydowanie będzie jednak wymagał ochronnego ubranka, które ochroni go przed niską temperaturą.
Istnieje kilka stosunkowo rzadkich chorób, które jednak przydarzają się przedstawicielom tej rasy. Mowa tu przede wszystkim o takich problemach jak:
- padaczka
- zapadanie się dziąseł
- zanik siatkówki
- odsłonięte szyjki zębowe.
Jak wygląda Charcik włoski?
Charciki włoskie to niewielkie i bardzo lekkie psy o charakterystycznej dla tej grupy szczupłej sylwetce. Wysokość w kłębie zarówno u samców, jak i u suk nie powinna przekraczać 38 centymetrów. Psy te nie ważą więcej niż 5 kilogramów.
Kłąb jest dosyć mocno zaznaczony, tułów prosty, a zad wyraźnie opadający. Smukła sylwetka charcika włoskiego podkreślona jest przez bardzo krótką, równomierną i przylegającą do ciała sierść. Wzorzec zakłada wyraźny połysk i delikatną, jedwabistą strukturę. Tolerowane umaszczenia to:
- czarna
- szara
- beżowa.
Dopuszczalne są wszystkie odcienie wyżej wymienionych barw. Kolor biały jest zgodny ze wzorcem tylko w postaci znaczeń na łapach i piersi.
Jak pielęgnować Charcika włoskiego?
Pielęgnacja charcików włoskich nie powinna przysporzyć ci żadnych problemów. Psy te nie linieją. Ich gładka i krótka sierść nie wymaga praktycznie żadnych zabiegów poza regularnym wyczesywaniem. Dobrze sprawdzi się do tego specjalna gumowa rękawica. Od czasu do czasu można przetrzeć psa mokrą ściereczką w celu odświeżenia szaty.
Na co zwrócić uwagę w hodowli Charcika włoskiego?
Charcik włoski nie jest rasą szczególnie popularną w naszym kraju. Mimo wszystko w Związku Kynologicznym w Polsce zarejestrowanych jest kilka bardzo dobrych hodowli, w których bez problemu możesz znaleźć szczeniaka dla siebie. Przynależność do tego związku jest bardzo istotna, ponieważ w naszym kraju jest to jedyna organizacja, która działa pod auspicjami Międzynarodowej Federacji Kynologicznej FCI. Pieski z ZKwP otrzymują uznawane na świecie rodowody, które potwierdzają ich zgodność ze wzorcem rasy.
Pamiętaj, że wszystkie podejrzane ogłoszenia mogą świadczyć o pseudohodowli. Nieumiejętny rozród tych psów często skutkuje problemami zdrowotnymi. Pseudohodowcy często próbują sprzedawać psy określając je jako charcik włoski miniaturka. Tymczasem coś takiego w ogóle nie istnieje. Psy te nie są miniaturkami większych chartów – to całkowicie odrębna rasa.
Ile kosztuje Charcik włoski?
Szczeniaki charcika włoskiego z rodowodem FCI to obecnie wydatek około 5 000 złotych. Warto jednak pamiętać, że cena jest zależna od wielu czynników i w poszczególnych hodowlach może nieznacznie się od siebie różnić.
Jaka jest historia rasy Charcik włoski?
Charcik włoski uznawany jest za jedną z najstarszych ras. Szkielet psa w tym typie został wydobyty z grobowca jednego z faraonów egipskich. Można spotkać je na mezopotamskiej ceramice, istnieją dowody, że pieski te hodowano także w starożytnej Grecji i Rzymie. Były cenione przez patrycjuszy, którym zresztą zawdzięczają swoja nazwę. Kiedy przestano hodować je do polowań, służyły przede wszystkim jako psy do towarzystwa. Przez setki lat psy te żyły w luksusie na królewskich i arystokratycznych dworach. Rasę zdziesiątkowała Rewolucja Francuska i jej popularność spadła na długi czas.
Pod koniec XIX wieku charciki włoskie zarejestrowano w brytyjskim Kennel Clubie. Starania hodowców miały uczynić z nich przede wszystkim psy do towarzystwa. Jak najbardziej delikatne i kruche, miały wyraźnie odróżniać się od whippetów. Niestety, nacisk na miniaturyzację sprawił, że rozmnażano najsłabsze osobniki, a w rezultacie rasa prawie wyginęła.
Intensywne prace hodowców trwały prawie trzydzieści lat i ostatecznie charciki włoskie powróciły na wystawy w swojej pierwotnej formie. Psy zyskiwały coraz większą popularność za oceanem – w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie. Dzięki temu w latach czterdziestych udało się odbudować zdziesiątkowaną przez wojnę populację tych psów.
Do Polski charciki włoskie trafiły pod koniec lat sześćdziesiątych. Wtedy też ruszyły pierwsze hodowle. Obecnie w naszym kraju mieszka kilkuset przedstawicieli tej rasy.
Charcik włoski – dla kogo?
Charcik włoski z powodzeniem może mieszkać zarówno w niewielkim mieszkaniu w bloku, jak i w domu z ogrodem. Dobrze adaptuje się do różnych warunków, dlatego miejsce twojego zamieszkania nie ma w tym wypadku dużego znaczenia.
Idealny właściciel charcika włoskiego powinien być osobą, która rozumie potrzebę szkolenia tego psa. Szczególnie istotna jest nauka przywołania. Jeżeli pies ma problem z przybieganiem na komendę, warto skorzystać z pomocy profesjonalnego szkoleniowca. Ze względu na silny instynkt łowiecki i ogromne prędkości, które może osiągnąć charcik, może być to dla niego kwestia życia lub śmierci.
Charcik jest psem bardzo wrażliwym, dlatego potrzebuje empatycznego opiekuna, który postawi mu granice, ale jednocześnie będzie umiał zbudować z nim relację opartą na szacunku i czułości. Psy tej rasy bardzo dobrze dogadują się z innymi zwierzętami. Wychowywane z kotem, będą dla niego świetnymi towarzyszami wspólnych zabaw. Duże psy mogą budzić w nich lęk, dlatego lepiej parować je z rasami podobnymi wzrostem.
Jak wygląda Charcik włoski?
Jakie ciekawostki znamy o Charciku włoskim?
- Charcik włoski znalazł uznanie wśród wielu postaci historycznych. Jego właścicielami byli m.in. Kleopatra VII, Fryderyk Wielki oraz Anna Austriaczka.
- Psy tej rasy mogą osiągnąć prędkość do 50 km/h.
Charcik włoski to niewielki piesek, który zachował silny instynkt myśliwski. Jest przyjazny i wesoły, a osoba, która odpowie na jego potrzeby, z pewnością zyska wiernego przyjaciela na wiele długich lat.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 200, 17.12.2015, https://www.zkwp.pl/wzorce/200.pdf, tłumaczenie: Związek Kynologiczny w Polsce, aktualizacja: Renata Berlińska, data publikacji obowiązującego wzorca: 13.11.2015.