Guzek u psa, jak każda inna dolegliwość pupila, powinien być poddany kontroli lekarskiej, jednak wyczucie zgrubienia pod lub na skórze nie musi oznaczać najgorszego.
Przyczyn powstawania tego typu schorzeń jest naprawdę wiele i rodzajów zmian nowotworowych jest równie dużo, dlatego przygotowaliśmy krótkie kompendium wiedzy na temat guzów występujących u czworonożnych przyjaciół. Zachęcamy do uważnej lektury.
Guzek u psa – czy jest groźny?
Guzki u psa na skórze, które można znaleźć na psie, dzielą się na kilka kategorii, np. niektóre z nich występują częściej u starszych psów. Mimo że niektóre z nich mogą być rakowe, to inne mogą być spowodowane drobnymi infekcjami lub prozaicznymi chorobami. Niemniej jednak zawsze najlepiej jest, aby lekarz weterynarii zbadał i zdiagnozował wszelkie zmiany na skórze psa i w razie potrzeby określił przebieg leczenia.
Diagnostyka guza u psa
Lekarz weterynarii poza badaniem fizykalnym z pewnością zleci biopsję cienkoigłową i pobierze wycinek podskórnej zmiany i przekaże do badania histopatologicznego, które umożliwi rozpoznanie, jakiego rodzaju jest to guzek u psa, jakie jest jego stopień zaawansowania oraz czy jest niezłośliwy.
Ponieważ groźna mastocytoma wyglądem może przypominać każdy inny guzek u psa, każdą zmianę nowotworową tego typu należy traktować z uwagą. Sama biopsja powinna być delikatna, aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzeniania się szkodliwych komórek.
W związku z tym, że zaleca się usuwanie tego typu zmian, wielu weterynarzy proponuje usunięcie nowotworu i dopiero później wysyła go do badania.
Tłuszczak – łagodny nowotwór
Prawdopodobnie około 16% psów jest dotkniętych tą chorobą. Najbardziej narażone są czworonogi w średnim wieku i starsze. Wśród nich szczególnie zagrożone są otyłe dorosłe suczki. Tłuszczaki nie są uważane za rakowe. Jako takie nie dają przerzutów do innych tkanek.
Mogą jednak okazać się problematyczne pod innymi względami, na przykład kiedy urosną na tyle duże, że przeszkadzają zwierzęciu w normalnym poruszaniu się lub powstają w miejscach utrudniających funkcjonowanie. Podobnie jak w przypadku wielu innych nowotworów – rakowych lub innych – dokładna przyczyna powstawania tłuszczaków jest nieznana.
Tłuszczak zazwyczaj początkowo jawi się jako mała, półkulista grudka pod skórą psa. Zwykle wydaje się owłosiona, stosunkowo miękka i łatwo przemieszczająca się, ale zdarzają się twarde guzki u psa, które wydają się mocniej osadzone. Zdarza się, że pies jednocześnie może mieć kilka zmian tego typu.
Mogą występować u każdego psa, ale zauważa się tendencję do ich rozwoju u ras: labrador retriever, wyżeł weimarski i doberman.
Mastocytoma – guz tuczny
Guzy komórek tucznych są najczęstszą postacią raka skóry u psów. Znajdujące się w tkance łącznej w całym ciele komórki tuczne to białe krwinki, które są częścią układu odpornościowego. Komórki te stają się rakowe, gdy zaczynają się nieprawidłowo dzielić i rosną w guzy. Nowotwory tego typu można łatwo pomylić z innymi zmianami skórnymi, takimi jak brodawki lub łagodne guzki u psa. Mogą mieć dowolny kształt, sprężystość, wielkość lub lokalizację.
W większości przypadków są to jednak jędrne, samotne, wolno rosnące masy skóry. W niektórych przypadkach guzy komórek tucznych mogą również powodować ciężkie reakcje alergiczne (anafilaktyczne) u psów.
Ponieważ są tak dobre w naśladowaniu innych chorób skóry, zwykle nie można zidentyfikować guza komórek tucznych na podstawie samego spojrzenia, nawet dla weterynarza. Są bardziej powszechne u psów w średnim wieku, a niektóre rasy, takie jak boksery i boston teriery, są bardziej podatne, więc dobrze jest, aby weterynarz przyjrzał się nietypowym skórnym guzkom u psa.
Objawy mastocytomy:
- nowa narośl na skórze;
- narośl, która zmieniła rozmiar lub kolor;
- niewyjaśniona reakcja alergiczna lub pokrzywka.
Jednak w niektórych przypadkach guz tuczny wywołuje groźniejsze objawy, w tym silne reakcje alergiczne wywołane przez aktywowany układ odpornościowy. Ponadto, jeśli guz zostanie pobudzony mechanicznie, np. przez uderzenie, może przejść proces zwany „degranulacją”.
Oznacza to, że natychmiast uwalnia cały materiał zapalny. Degranulacja może powodować objawy, takie jak obrzęk i zaczerwienienie w dotkniętym obszarze lub cięższą reakcję anafilaktyczną, która obejmuje:
- słabość;
- wymioty;
- biegunkę;
- mdłości;
- utratę przytomności;
- obrzęk kończyn i pyska.
Przyczyny powstawania dolegliwości nie są znane. Podobnie jak inne rodzaje raka, prawdopodobnie są spowodowane mieszanką czynników genetycznych oraz środowiskowych. jednak częściej zauważa się mastocytomę u bokserów, mopsów, buldogów, ras retriever i sznaucerów.
Po zdiagnozowaniu guzy z komórek tucznych są zazwyczaj usuwane chirurgicznie i wysyłane do patologa w celu sprawdzenia stopnia złośliwości nowotworu. To ważne, ponieważ zalecenia dotyczące leczenia guzów o niskim i wysokim stopniu złośliwości są inne.
Torbiel łojowa
To mniejsze guzki u psa, które swoim wyglądem mogą przypominać pryszcz lub brodawkę. Powstają wskutek zablokowanych gruczołów łojowych przy mieszkach włosowych. Po dotknięciu można wyczuć małe okrągłe lub owalne grudki pod skórą.
Mogą pękać i uwalniać białą maź o gęstej konsystencji i specyficznym zapachu. Najczęściej występują one u psów ras o cienkiej sierści, takich jak pudel i bichon frise, jednak nie jest to regułą. Mogą zniknąć same, aczkolwiek niektóre zmiany mogą pozostać przez lata i mieć potencjał do zmian. Można usunąć chirurgicznie, jeżeli przeszkadzają psu w normalnym funkcjonowaniu.
Brodawki u psa
Brodawki to małe, przypominające swoim wyglądem kalafior guzki u psa, które są wywołane przez wirusa brodawczaka. U niektórych psów rozwija się tylko jedna lub kilka brodawek, które są tak małe, że trudno je zauważyć.
W innych przypadkach całe obszary ciała psa mogą być pokryte brodawkami o różnej wielkości. Brodawki znajdujące się w i przy pysku mogą przeszkadzać zwierzęciu w jedzeniu i piciu, dlatego należy uważnie kontrolować żywienie i kondycję chorego psa. Brodawki na nogach psa mogą powodować kulawiznę, szczególnie jeśli doznają urazu lub infekcji.
Występują najczęściej u szczeniąt, które nie mają jeszcze w pełni rozwiniętego układu odpornościowego, zazwyczaj nie są groźne i samoistnie znikają. Pomimo że wirus jest zaraźliwy pomiędzy psami, nie może być przenoszony ze zwierząt na ludzi.
Ropień
Najprostszy opis ropnia to „kieszonka ropna” zlokalizowana w dowolnym miejscu w ciele. Zazwyczaj ropień pojawia się nagle jako zmiana w postaci obrzęku wywołującego bolesność. Może być twardy w dotyku lub elastyczny jak balon z wodą.
Ropień zazwyczaj powoduje zaczerwienienie i może występować w różnych rozmiarach. Jeżeli znajduje się pod skórą, to może powodować miejscowe zniszczenie tkanki. Niektóre ropnie pękają, wskutek czego wydzielają śmierdzącą ciecz.
Psiak z ropniem często ma gorączkę, nawet jeśli ropień pękł i wypłynął na zewnątrz ciała. Jeżeli ropień znajduje się wewnątrz organizmu, należy spodziewać się gorączki i może wystąpić dodatkowe powikłanie (jeśli ropień pękł wewnętrznie) w formie bakterii w krwiobiegu.
Istnieje wiele potencjalnych przyczyn ropni u psów. Jedną z najczęstszych jest ugryzienie przez inne zwierzę. Uraz po ugryzieniu wprowadza bakterie do rany, rana ulega zakażeniu i w zależności od zaangażowanych bakterii i głębokości zgryzu może rozwinąć się ropień.
Leczenie ropni
Leczenie uzależnia się od lokalizacji ropnia i ciężkości infekcji. Większość ropni leczy się w warunkach ambulatoryjnych, a nie szpitalnych. Kluczem do sukcesu jest usunięcie kieszonki ropnej, albo chirurgicznie, albo przez opróżnienie i przepłukanie. Jeśli ropień spowodował obcy przedmiot, ważne jest, aby go usunąć, bo ropień ma tendencję do nawracania.
Guzek po kleszczu u psa
Niekiedy zdarza się, że po usunięciu kleszcza, w miejscu ugryzienia pojawia się wypukły i twardy guz u psa, szczególnie jeżeli pajęczak był wczepiony przez kilkanaście godzin. Powstaje w wyniku odczynu alergicznego i nie jest objawem zakażenia, ani częściowego usunięcia pasożyta. Na szczęście nie jest to nic niepokojącego, ale może pozostać na ciele czworonoga do końca życia, więc trzeba go obserwować.
Guzki u psa mogą mieć wiele przyczyn i pojawić się w różnych miejscach psiego ciała – nie tylko na szyi, nogach, brzuchu czy głowie. Jedne z nich są bardzo groźne, inne nie stanowią zagrożenia dla pupila, ale nigdy nie można ich bagatelizować i najlepiej wszystkie zmiany konsultować z weterynarzem. Szczególnie niebezpieczne są szybko rosnące guzki u psa, ponieważ szybki wzrost może świadczyć o agresywnej i złośliwej odmianie.
