Wodogłowie u psa polega na patologicznym poszerzeniu komór mózgu i gromadzeniu się płynu mózgowo-rdzeniowego w obrębie układu komorowego mózgu. Najbardziej charakterystycznym objawem świadczącym o wadach mózgowia i możliwym występowaniu wodogłowia u zwierzęcia jest zniekształcona czaszka. Pies może mieć również trudności z poruszaniem i jedzeniem. Niewykluczony jest także wolniejszy rozwój czworonoga. Skąd bierze się wodogłowie i czy można mu zapobiec?
Przyczyny wodogłowia u psa
Podłoże schorzenia nie jest jednoznacznie ustalone. W głównej mierze zależy od mechanizmu powstania wady mózgu. Największe znaczenie zdają się mieć jednak czynniki genetyczne. Wodogłowie najczęściej diagnozowane jest u psów ras miniaturowych i krótkoczaszkowych, takich jak:
- chihuahua;
- yorkshire terrier;
- szpic miniaturowy;
- buldog angielski;
- pekińczyk.
Gromadzenie się płynu mózgowo-rdzeniowego w jednej komorze możemy podzielić na kilka typów, od których zależy przyczyna powstawania.
Wodogłowie wrodzone
O wrodzonym wodogłowiu możemy mówić wtedy, gdy nieprawidłowe ukształtowanie się wodociągu śródmózgowego pojawia się w wyniku wady wrodzonej.
Choroba nabyta
Nabyte wodogłowie występuje w wyniku urazów głowy, wielu mikrourazów lub zmiany nowotworowej w układzie nerwowym.
Wodomózgowie wewnętrzne
Przyczyną jest gromadzący się w komorach mózgu płyn, który nie może przedostać się do krwiobiegu.
Wodomózgowie zewnętrzne
Czynnikiem powodującym schorzenie jest płyn mózgowy, który gromadzi się w przestrzeniach oponowych mózgu.
Inne przyczyny schorzenia
Do rozwoju wodogłowia może przyczynić się nadmierna produkcja płynu mózgowo-rdzeniowego oraz jego nieprawidłowe wchłanianie będące skutkiem zapalenia opon mózgowych.
Objawy wodogłowia
Wodomózgowie może dawać szereg różnych objawów klinicznych. Nie wszystkie objawy neurologiczne muszą jednak świadczyć o wadzie mózgu. Część z nich występuje w przypadku innych chorób neurologicznych. Nierzadko zdarza się również, że wraz z wiekiem dochodzi do nasilenia nieprzyjemnych dla zwierzęcia skutków choroby. Jakie dolegliwości mogą zatem świadczyć o schorzeniu? Wśród najczęściej występujących objawów wodomózgowia wyróżniamy:
- zmianę zachowania;
- padaczkę;
- ślepotę;
- drgawki;
- apatię;
- stereotypie ruchowe;
- zeza;
- obniżony apetyt;
- uwypuklone kości czaszki.
Diagnostyka – jakie badania kliniczne wykonać?
Deformacja czaszki i opóźniony rozwój u szczeniąt są pierwszymi sygnałami, które powinny zaniepokoić właścicieli czworonogów. Aby jednak potwierdzić przypuszczenia i postawić diagnozę, potrzebne są specjalistyczne badania. W przypadku niezrośniętego ciemiączka pierwszym krokiem jest wykonanie USG. Lekarz weterynarii może zlecić również:
- rezonans magnetyczny;
- tomografię komputerową;
- badanie EEG;
- ogólne badanie krwi i moczu.
Leczenie wodogłowia u psów – rokowania
Opieka weterynaryjna psów i kotów zależy od konkretnego przypadku. Leczenie choroby wrodzonej jest bardzo trudne i sprowadza się zazwyczaj do łagodzenia objawów. Znacznie lepsze rokowania i możliwości leczenia występują przy chorobach nabytych. Najczęstszym sposobem leczenia jest chirurgiczne wprowadzenie systemu drenażowego, który ułatwia przepływ płynu z mózgu we właściwym kierunku i tempie. Czworonogi mogą wymagać również leczenia farmakologicznego sterydami, diuretykami lub mannitolem. Jeśli to możliwe, w pierwszej kolejności należy jednak wyeliminować czynnik powodujący wodomózgowie.
