Tasiemiec jest pasożytem, którym może zarazić się człowiek na przykład po spożyciu zakażonego surowego mięsa. Istnieje jednak również jego „psia” odmiana. Tasiemiec u psa to gatunek, który zamieszkuje jelita nie tylko tych czworonogów, ale i kotów czy innych ssaków mięsożernych, jednak jest inny niż tasiemiec u człowieka. Sprawdź, jak zwierzę może zarazić się psim tasiemcem i jak rozpoznać objawy takiego zakażenia?
Tasiemiec u psa – specyficzny gatunek pasożyta
U psów, kotów i innych zwierząt żywiących się głównie mięsem może rozwinąć się zakażenie tasiemcem, czyli Dipylidium caninum. Tasiemiec u psa atakuje narządy wewnętrzne i zaburza funkcjonowanie organizmu. Zamieszkuje jelita, gdzie rośnie. Dorosły osobnik osiąga około 40-45 cm długości, choć mogą się zdarzyć i takie pasożyty, które będą miały 80 cm. Twój pupil może zarazić się jednym z kilku występujących w kraju tasiemców:
- tasiemcem psim;
- tasiemcem bąblowcem;
- tasiemcem kręćkowym.
Wszystkie zaliczane są do grupy płazińców – wyglądają jak rozwinięta taśma, spłaszczona i wydłużona. W zależności od tego, z jakim rodzajem tasiemca masz do czynienia, inny organ może on atakować. Tasiemiec psi kolonizuje jelita zwierzęcia i stopniowo powoduje uszkodzenie błony śluzowej, ale już kręćkowy rozwija się w mózgu. Natomiast bąblowiec dociera co prawda do jelit zwierzęcia, ale stamtąd może przemieścić się do serca, wątroby, płuc, jak i mózgu, więc skutki rozwoju choroby pasożytniczej mogą być bardzo poważne.
Jak pupil może zarazić się tasiemcem psim?
Tasiemiec jest chorobą, którą twój pies może zarazić się przy kontakcie z innym zwierzęciem, będącym nosicielem. Do zakażenia i rozwoju infekcji pasożytniczej dochodzi u psa po zjedzeniu pcheł lub wesz przy czyszczeniu futra. To ich larwy, przebywające w sierści, przenoszą jaja tasiemca. Tasiemiec oddziela kolejne człony, które są wydalane z kałem. W każdym członie są mikroskopijnej wielkości jaja tasiemca psiego, które zjadane są przez larwy pcheł przebywające na ciele twojego pupila.
Nie jest konieczne, by pies miał bezpośredni kontakt z innym zwierzęciem zakażonym tasiemcem. Wystarczające okazuje się zjedzenie zakażonego mięsa, połknięcie jaj znajdujących się w trawie, na warzywach czy owocach. Tasiemiec u psa ma zatem bogate możliwości kolonizacji kolejnych czworonogów. Do tego bardzo łatwo się namnaża, bo jest hermafrodytą.
By móc przenosić się z jednego zwierzęcia na inne, w swoim cyklu rozwojowym tasiemiec psi wymaga gospodarza pośredniego i ostatecznego. W tym przypadku żywicielem pośrednim są pchły, zaś ostatecznym – zwierzę mięsożerne jak pies czy kot.
Stosunkowo rzadko i to najczęściej u dzieci może rozwinąć się choroba pasożytnicza zwana dipylidozą. Jest ona wywoływana aktywnością tasiemca psiego, ale najczęściej przebiega ona bezobjawowo. W Polsce są diagnozowane jej pojedyncze przypadki.
Jak rozpoznać tasiemca u psa – objawy
Po czym poznać, że pies ma tasiemca? Jak zidentyfikować nieproszonego gościa, który mógł się rozgościć w jelitach twojego pupila? Dowiedz się, jak rozpoznać tasiemca u psa. Objawy dotyczą głównie układu pokarmowego, ale nie tylko.
Tasiemiec u psa może dawać takie objawy jak:
- wymioty;
- częste, wręcz obsesyjne wylizywanie okolic odbytu;
- nagły spadek masy ciała psa;
- zjawisko tak zwanego saneczkowania;
- występowanie zaparć;
- apatia;
- zahamowanie prawidłowego wzrostu (w przypadku szczeniąt);
- widoczne pogorszenie wyglądu sierści, która może stać się matowa i łamliwa.
Bezdyskusyjnie możesz rozpoznać tasiemca u psa, jeśli zauważysz jego pojedyncze człony w kale. W przypadku, gdy nie zauważyłeś ich, ale pies ma wiele z podanych powyżej objawów, może, ale nie musi to oznaczać innego schorzenia niż tasiemiec psi. Tym bardziej, że ta choroba może rozwijać się całymi latami w jelitach twojego pupila i nie powodować przy tym jakichkolwiek charakterystycznych objawów.
Tasiemiec psi – leczenie
Zanim weterynarz zastosuje leczenie przeciwpasożytnicze u czworonoga, musi ustalić, czy rzeczywiście objawy zgłaszane przez ciebie wiążą się z tasiemcem u psa. Najpewniej zleci badanie laboratoryjne kału, które pozwoli wykazać, czy doszło do infekcji pasożytniczej. Brak charakterystycznych członów tasiemca psiego w odchodach czworonoga nie musi oznaczać braku choroby. Wówczas badanie powtarza się za kilkanaście dni.
Jeśli jednak diagnoza okaże się słuszna, należy postawić na odpowiednie leczenie. Tasiemiec psi wymaga zastosowania leczenia farmakologicznego, określonego przez weterynarza. Na końcu planowanej kuracji przeciw tasiemcowi u psa należy wykonać kolejne badanie kału, a jego ujemny wynik potwierdzi, że twój pupil jest już wyleczony.
Nie tylko twój pies musi przejść odpowiednie leczenie na tasiemca. Jeśli wykryto w jego odchodach jaja, ty i twoja rodzina także powinniście się przebadać pod kątem obecności pasożytów w organizmie.
Tasiemiec psi – działania profilaktyczne
Jako właściciel sporo możesz zdziałać, aby ochronić swojego pupila przed tasiemcem psim. Profilaktyka jest bardzo ważną kwestią, by ustrzec zwierzę przed zakażeniem pasożytniczym. Dbaj o higienę swojego pupila i jeśli zauważysz, że ma pchły, od razu je zwalczaj, by nie doszło do zakażenia tasiemcem psim. Obecność pcheł potraktuj jako sygnał ostrzegawczy. Możesz zaplanować wówczas badanie w kierunku obecności tasiemca u psa.
Zalecane jest też systematyczne odrobaczanie psów, zwłaszcza szczeniąt. Zadbaj o utrzymywanie w czystości futra swojego pupila i likwiduj pchły, które są żywicielem pośrednim tasiemca. Posłużą ci do tego specjalne obroże, krople czy szampony.
Podsumowanie
Ważne jest, by wcześnie rozpoznać objawy wskazujące na tasiemca u psa. Zastosowane leczenie farmakologiczne powinno szybko pomóc się pozbyć pasożyta z organizmu twojego pupila.
