Łajka to taki typ psa, który wyraźnie odróżnia się od ras selekcjonowanych dla estetyki. W jej przypadku można mówić o zachowaniu bardziej naturalnych cech, a także dostosowaniu psów do określonych potrzeb, które miały spełniać w kontakcie z człowiekiem. Zobacz, jakie rasy należą do tej grupy i czym wyróżniają się ogólnie te psy.
Łajka jako typ psa – cechy charakterystyczne
Z uwagi na przynależność do pewnego typu czworonoga, każda łajka ma konkretne cechy. Dotyczą one zarówno wyglądu, jak i charakteru czy podejścia do człowieka.
Wygląd łajek
Każda łajka to pies typu lisowatego. Oznacza to, że jest to zwierzę o małej lub średniej sylwetce, zazwyczaj ze średnio długim lub długim włosem. Głowa ma kształt zbliżony do wilczego – czaszka jest stosunkowo szeroka, a kufa dość krótka, ale wydłużona. Uszy są stojące, a ciało krótkie i raczej krępe, mocniej zbudowane. Ogon bywa zawinięty, często nawet leży na grzbiecie.
Sierść łajki jest zazwyczaj gęsta, przedłużona, z odpornym na działanie niskich temperatur podszerstkiem. Rasy różnią się umaszczeniem, jednak często jest ono przynajmniej częściowo białe, co też związane jest z miejscem bytowania i panującymi tam warunkami. Charakterystyczne są bokobrody oraz dłuższa sierść wokół szyi. Sierścią porośnięte są również przestrzenie między palcami na łapach, co ma pomagać w izolowaniu opuszek od potencjalnych uszkodzeń.
Charakter łajki
Każda łajka jest atawistycznym typem psa. Przejawia się to zarówno w mocnej budowie, jak i temperamencie czy fakcie, że często suki mają cieczkę wyłącznie raz do roku. Psy te mają dobrze rozwinięte zasoby związane z komunikacją z przedstawicielami swojego gatunku, o ile oczywiście zadbasz o socjalizację. Zasób ich zachowań jest jednak o wiele szerszy niż u innych psów domowych.
Każda łajka jest zwierzęciem pozytywnie nastawionym do opiekuna. Z zasady jest szczekliwa, co zresztą wynika również z jej rosyjskiej nazwy. Łajka w miejscu pochodzenia wykorzystywana jest:
- jako pies myśliwski do polowania na zwierzynę;
- jako pies pasterski do pilnowania wypasanych stad;
- jako pies stróżujący przy zwierzętach gospodarskich i dobytku;
- jako pies zaprzęgowy do ciągnięcia sań z człowiekiem czy bagażem.
Pomimo swojego pozytywnego nastawienia łajka wymaga szkolenia. Raczej nie jest polecana początkującym właścicielom z uwagi na niezależność, samodzielność i silny instynkt. Może być trudna w ułożeniu, zwłaszcza gdy nie da się jej pracować tak, aby mogła realizować swoje naturalne potrzeby.
Łajka – jakie potrzeby ma ten pies?
Zanim zdecydujesz się na łajkę, musisz pamiętać, że psy tej rasy potrzebują przede wszystkim pracy i aktywności. Powinieneś zapewnić czworonogowi nie tylko ogromną dawkę ruchu w formie długich spacerów, ale również inne zajęcia.
Pielęgnacja łajki
Z uwagi na długą okrywę pies ten wymaga regularnego czesania. Pomaga to usuwać martwy włos i zapobiega infekcjom skóry. Pies może obficie linieć. Gorzej znosi upały niż mrozy.
Zdrowie łajki
Łajka to pies, który niespecjalnie choruje. Do chorób, które często eliminowane są na etapie hodowli, należą m.in. dysplazje stawów biodrowych, częstsze zwłaszcza u większych osobników.
Żywienie łajki
Pies powinien otrzymywać taką karmę, która zaspokoi jego naturalne potrzeby związane m.in. z aktywnością. Psy pracujące, myśliwskie muszą dostawać bardziej kaloryczny pokarm w odpowiednio dopasowanych dawkach. Łajki rzadko cierpią na alergie pokarmowe.
Niepożądane zachowania
Jeśli marzy ci się pies zależny od człowieka i czekający na jego pozwolenie, łajka nie będzie dobrym wyborem. To dobry stróż, który może dużo szczekać – nie bez powodu mówią na niego „szczekacz”. Niezależny charakter i wieki pracy w samodzielności sprawiają, że ten pies stróżujący i pasterski sprawia problemy bez właściwej socjalizacji i regularnego szkolenia. Nie lubi niedelikatnego traktowania, jest inteligentny. Sfrustrowany będzie wypłaszać zwierzynę, gonić koty. Źle znosi przemoc w szkoleniu, co odbija się na relacji z opiekunem.
Łajka – jakie rasy należą do tego typu?
Istnieje wiele odmian łajek, które są hodowane jedynie terytorialnie i nieuznawane przez większe organizacje kynologiczne. Są to m.in. łajki:
- karelo-fińska;
- ostiacka;
- komi;
- amurska.
Prócz tych i kilku innych istnieją też łajki ze wzorcami, uznane przez FCI. Poniżej znajdziesz ich opisy.
Łajka jakucka – opis rasy
To jedna z ras łajki, popularna przede wszystkim w Jakucji w Rosji, jak sama nazwa mówi. Rasę tę wykorzystuje się głównie do polowań, a także do zaprzęgów. To jest łajka najczęściej wybierana przez myśliwych, przede wszystkim z uwagi na silny instynkt łowiecki.
Łajka jakucka ma gęsty, prosty włos, obfity przede wszystkim na nogach i na szyi. Ogon jest charakterystyczny, z długą sierścią. Występują różne odmiany barwne, od białej z czarnymi łatami (najpopularniejszej) po rude.
Łajka zachodniosyberyjska – charakterystyka
Łajka zachodniosyberyjska to rasa pochodząca, jak sama nazwa mówi, z zachodniej Syberii. Jest to pies używany często do polowań, chętny do szkolenia, o ile człowiek znajdzie na nie odpowiednią metodę. Łajka zachodniosyberyjska potrzebuje nie tylko dawki ruchu, ale i zrozumienia dla jej naturalnych instynktów. W przypadku polowania pies ten jest bardzo samodzielny, co może wielu osobom sprawiać problemy.
To jedna z popularniejszych łajek syberyjskich, o twardym włosie okrywowym i miękkim podszerstku. Włos na ogonie jest prosty i sterczący, a wokół szyi tworzy charakterystyczny kołnierz. Występuje w kilku umaszczeniach, od czysto białej, przez kremową, po srokate, wilczaste czy rude.
Łajka wschodniosyberyjska – wzorzec rasy
Łajka ta jest największa ze wszystkich. Pochodzi ze wschodniej części Rosji. Zamieszkuje przede wszystkim okolice jeziora Bajkał i Irkucka. Jest raczej rzadziej spotykana od swojej zachodniosyberyjskiej pobratymki. Zazwyczaj wykorzystuje się ją w roli psa polującego, rzadziej stróżującego.
Łajka wschodniosyberyjska ma krótszą sierść i charakterystyczny ogon w formie kity. Umaszczenie jest bardzo zróżnicowane. Pies może być zarówno jednolity, jak i występować w kilku barwach.
Łajka rosyjsko-europejska
To chyba najmniej popularna rasa łajek, nawet w Rosji uznana za osobną dopiero w latach 50. XX wieku. Jest często hodowana przez osoby, które mieszkają na terenach zurbanizowanych, choć nadaje się również do polowania, zwłaszcza na grubą zwierzynę. Nazywana czasem bywa karelską łajką na niedźwiedzie i jest rasą pokrewną karelskiemu psu na niedźwiedzie.
Ta rasa występuje w kilku różnych wersjach kolorystycznych, np. łaciatej. Zawsze jednak kolory pożądane to biel i czerń. Nie powinna być, w przeciwieństwie do innych łajek, ruda. Ma miękki podszerstek i prosty włos okrywowy o zróżnicowanej długości.
Łajka – ciekawostki
Łajka to imię pierwszego psa wysłanego przez Rosjan w kosmos. To jednak przydomek nadany jej z powodu szczekliwości. Jej prawdziwe imię brzmiało Kudriawka.
W swojej ojczyźnie, od Finlandii aż po Ural, łajka to bardzo ceniony typ psa. Sprawdza się w pracy, której wymaga się podczas wypasania stad czy pilnowania dobytku. Często hodowana jest przez lokalne plemiona Timanczów, Chantów i Mansów. Dzięki temu nie zatraciła swoich cech użytkowych i naturalnego wyglądu.