Strzyżony według wzorcowych standardów bedlington bardziej niż psa przypomina owieczkę. Te osobliwe zwierzęta wyglądają bardzo przyjaźnie, jednak ich prawdziwy charakter może zaskakiwać – potrafią być niezwykle uparte i wykazywać się naprawdę silną wolą. Jakie są potrzeby tej rasy psa? Kto będzie dla niego odpowiednim opiekunem?
Co wiemy o rasie Bedlington terrier?
| Wrażenie ogólne | Pełen wdzięku, zwinny, dobrze umięśniony pies o budowie ani wątłej, ani też ciężkiej. |
| Kraj pochodzenia | Wielka Brytania |
| Klasyfikacja FCI | Grupa 3 teriery, sekcja 1 teriery duże i średnie |
| Użytkowanie | Terier |
| Rozmiar | Około 41 cm w kłębie |
| Waga | Między 8 a 10 kg |
| Szata | Gęsta, podobna do przędzy lnianej, wyraźnie odstająca, ale nie szorstka. Skłonność do skręcania. |
| Umaszczenie | Niebieska, wątrobiana i piaskowa z podpalaniem lub bez. Ciemna pigmentacja preferowana. |
| Długość życia | 12–16 lat |
| Charakter | Bystry, odważny, pewny siebie, inteligentny, przywiązany do właściciela, łagodny w spoczynku, odważny w akcji |
Jaki charakter ma Bedlington terrier?
Chociaż na pierwszy rzut oka bedlington przypomina owoc romansu charta i owcy, w istocie jest pełnej krwi terierem, który wykazuje cechy charakteru bardzo spójne z tą grupą ras. Z jednej strony jest rasowym psem do towarzystwa – zazwyczaj bywa sympatyczny i bardzo otwarty. Z drugiej natomiast to rasowy łowca, który bez mrugnięcia okiem rzuci się w pogoń za wiewiórką.
Niektóre cechy charakteru bedlington teriera zdają się nie pasować do jego przemiłej aparycji. Tak jak każdy inny rasowy terier, bywa uparty i porywczy. Z natury nie jest agresywny i nie wszczyna bójek, jednak sprowokowany na pewno nie podwinie ogona pod siebie i nie ucieknie. Ma swoje zdanie na wszystkie tematy i często uważa, że wie lepiej, co będzie dla niego najlepsze. Właśnie dlatego socjalizacja i szkolenie powinny zacząć się jak najwcześniej i być przeprowadzone z odpowiednią dozą konsekwencji (chociaż w żadnym wypadku nie przemocy!).
Bedlington jest niezwykle energicznym psem. Uwielbia wszelkie aktywności – od długich spacerów przez bieganie za rowerem aż po psie sporty. W domu potrafi jednak odpoczywać, o ile oczywiście jego potrzeba ruchu zostanie zaspokojona poza nim.
Szkolenie warto rozpocząć wcześnie i to bynajmniej nie ze względu na to, że bedlington terier jest niedostatecznie inteligentny. Problematyczna jest jedynie jego uparta natura, która może utrudniać naukę. Psy tej rasy należy dobrze motywować, aby nauka sprawiała im przyjemność. Warto przy okazji być łagodnym i naprawdę konsekwentnym, ponieważ niektóre komendy i polecania może być trudno wyegzekwować.
Tak jak wszystkie rasy, bedlington terrier ma określone cechy dziedziczne, które zapisane są we wzorcu. Musisz jednak mieć świadomość, że każdy pies jest odrębną jednostką, a bardzo duży wpływ na jego ostateczne zachowania ma to, w jaki sposób jest wychowywany. Jeżeli w szczenięctwie bedlington nie przejdzie odpowiedniej socjalizacji, może być nerwowy w towarzystwie obcych ludzi czy zwierząt, nawet jeżeli ogólny wzorzec wyklucza takie cechy.
Czy Bedlington terrier często choruje?
Bedlingtony są bardzo odporne. Przedstawiciele tej rasy zazwyczaj dożywają nawet szesnastego roku życia bez większych problemów zdrowotnych. Możesz spodziewać się, że nawet w podeszłym wieku pies będzie zachowywał dobrą kondycję. Czy oznacza to, że rasa jest całkowicie wolna od potencjalnych problemów genetycznych? Niestety nie.
Bedlingtony to bardzo rzadka rasa, a co za tym idzie, pula genów w jej obrębie jest ograniczona. Wpływa to na zróżnicowane problemy zdrowotne, które mogą jej się przydarzać.
Chorobą genetyczną typową dla bedlington terrierów jest hepatopatia. To dziedziczne schorzenie może powodować marskość wątroby i spowodowane jest przez nieprawidłowe działanie enzymów wątrobowych, które odpowiadają za metabolizowanie miedzi. Choroba objawia się stosunkowo późno – pomiędzy czwartym a szóstym rokiem życia. Chore zwierzęta potrzebują bardzo spersonalizowanej diety, która polega na eliminacji związków miedzi z pożywienia.
Czy da się jakoś zapobiec hepatopatii? Niestety, jest to choroba dziedziczna, której wyleczenie nie jest możliwe. Mamy jedynie możliwość minimalizowania objawów za pomocą właściwego żywienia. Najlepszą metodą prewencyjną jest eliminowanie z rozrodu psów obciążonych wadliwym genem. Obecnie istnieją badania, które mogą potwierdzić jego nosicielstwo, dlatego psa kupuj wyłącznie z hodowli, która bada swoich podopiecznych pod kątem tych chorób.
Pozostałe choroby i problemy, które sporadycznie przydarzają się bedlingtonom, to:
- uogólniony postępujący zanik siatkówki (GPRA);
- zaćma;
- ustawienie do wewnątrz kłów żuchwy;
- podwinięcie dolnej powieki;
- aplazja punktu łzowego;
- dysplazja siatkówki.
Jeżeli trafisz na szczeniaka z dobrej hodowli, szansa na problemy zdrowotne jest o wiele niższa. Mimo wszystko u ras o tak wąskiej puli genetycznej wiele, niestety, zależy od szczęścia.
Jak wygląda Bedlington terrier?
Terriera bedlington ciężko pomylić z jakimkolwiek innym psem. Chociaż jest terierem, jego ciało bardziej przypomina charta. Jest dobrze umięśnione, smukłe z wygiętym grzbietem i głęboką klatką piersiową. Dodatkowo tylne kończyny powinny sprawiać wrażenie nieco dłuższych niż przednie.
Najbardziej charakterystycznym elementem ciała tego psa jest jego głowa. Zwierzak nosi ją wysoko, a ona sama ma kształt klina. Linia między nosem a potylicą jest prawie całkowicie prosta i porośnięta sierścią.
Psy tej rasy są nieduże. Ich średnia wysokość w kłębie wynosi około 40 cm, a waga rzadko przekracza dziesięć kilogramów. Sierść jest bardzo miękka i puszysta. Ma tendencję do tworzenia loczków, szczególnie na obszarze głowy. Wzorzec dopuszcza następujące maści:
- niebieska;
- jasnobrązowa (wątrobiana);
- piaskowa.
We wszystkich wariantach dopuszcza się podpalanie. Co ciekawe, szczenięta przychodzą na świat czarne, piaskowe lub ciemnobrązowe. Dopiero z czasem ich kolor rozjaśnia się, a pigment pozostaje jedynie w skórze.
Jak pielęgnować psa rasy Bedlington terrier?
Bedlington terrier raczej nie linieje. Utrata sierści z zasady jest niewielka, chociaż w dużej mierze zależy od systematyczności pielęgnacji. A to może być czasochłonne. Oczywiście istnieje możliwość ostrzyżenia psa na krótko. Jeżeli jednak chcesz, aby zachował swój oryginalny, charakterystyczny wygląd, przynajmniej raz na dwa miesiące warto odwiedzać groomera. Szczotkowanie powinno natomiast odbywać się raz w tygodniu.
Bedlington terrier – o co pytać w hodowli?
W przypadku rasy bedlington terrier szczeniaki mogą być trudne do znalezienia. Wprawdzie w naszym kraju funkcjonuje kilka bardzo dobrych hodowli tej ras, jest ich jednak stosunkowo mało. Zawsze wybieraj te, które zrzeszone są w Związku Kynologicznym w Polsce. Dlaczego to takie ważne?
ZKwP jest jedyną organizacją kynologiczną w naszym kraju, która ma prawo do wystawiania rodowodów FCI. To bardzo ważne, ponieważ tylko w ten sposób zyskujesz pewność, że kupiony przez ciebie pies jest zgodny z międzynarodowym wzorcem rasy. Mowa tu nie tylko o wyglądzie, ale także o cechach charakteru.
Bedlington terrier jest narażony na groźną dziedziną chorobę wątroby – hepatopatię. Przed zakupem szczeniaka koniecznie dowiedz się, czy jego przodkowie przeszli testy genetyczne na nosicielstwo tej choroby. Powinieneś mieć dostęp do wyników, a hodowca, który nie chce ich okazać lub bagatelizuje sprawę, zdecydowanie nie jest godny zaufania.
W poszukiwaniu hodowli dobrze zwrócić się do miłośników rasy, którzy najlepiej wiedzą, które hodowle są godne polecenia, a które najlepiej omijać z daleka.
Ile kosztuje Bedlington terrier?
Bedlingtony nie należą do najtańszych ras. Szczeniak z rodowodem FCI to obecnie wydatek około 5 tysięcy złotych. Wynika to głównie z faktu, że rasa jest w naszym kraju stosunkowo niepopularna. Bardzo często szczeniaki trzeba rezerwować z dużym wyprzedzeniem. Powinieneś więc uzbroić się w cierpliwość.
Jaka jest historia rasy Bedlington terrier?
Historia bedlington terriera nie jest nam dzisiaj całkowicie znana. Nazwa zwierzęcia nawiązuje do małej miejscowości o nazwie Bedlington, która leżała w północnej Anglii na terenie hrabstwa Northumberland.
Do powstania rasy doprowadziły krzyżówki wielu różnych psów. Charakterystyczny wygięty grzbiet bedlington ma zawdzięczać genom whippeta albo greyhounda. Zakłada się, że w jego żyłach płynie także krew bulteriera, dandle diamnot terriera oraz innych terrierów różnej wielkości. Z pewnością domieszka genów charta okazała się na tyle znacząca, że bedlingtony doskonale radzą sobie w wyścigach, a w biegu prezentują ogromną grację.
W przeciwieństwie do wielu innych terrierów, które towarzyszyły na polowaniach myśliwym lub bawiły damy w pałacach, bedlington (w początkach swojego istnienia zwany rothburry terrierem) był ulubieńcem osób z niższych warstw społecznych. Jego wyjątkowe cechy użytkowe doceniali górnicy. Psy stosowane były przede wszystkim do tępienia gryzoni z kopalniach i gospodarstwach domowych. Były także pomocne w kłusowaniu, co pomagało biedniejszym mieszkańcom Anglii zdobywać dodatkowe pożywienie i futra.
Brytyjska arystokracja w końcu zainteresowała się tymi psami, jednak stało się to dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Do tej pory psy hodowane były wyłącznie pod kątem użytkowym. Ich walory estetyczne zdecydowanie schodziły na dalszy plan. Sytuacja zmieniła się w 1869 roku, kiedy to opublikowano pierwszy wzorzec i zaczęto prezentować rasę na wystawach kynologicznych. Wówczas obowiązywała już nazwa bedlington terrier. Większe przemyślenie hodowli pod kątem estetyki sprawiło, że wygląd psa zaczął się zmieniać. Sierść stała się bardziej miękka i dłuższa, a kończyny wyższe.
Bedlington terrier nie jest szczególnie popularny poza Wielką Brytanią. W naszym kraju pierwsze psy tej rasy pojawiły się w dwudziestoleciu międzywojennym, jednak hodowla została przerwana przez wybuch wojny. Kolejne próby podjęto dopiero w latach siedemdziesiątych, kiedy sprowadzono psy z terenów ówczesnego NRD i Czechosłowacji. Szczyt popularności rasy przypadł na lata osiemdziesiąte, jednak w kolejnych dekadach zainteresowanie rasą stopniowo spadało. Obecnie jest ona bardzo rzadka.
Terrier bedlington – dla kogo?
Bedlington terrier to wyjątkowo wszechstronna rasa. Bardzo dobrze sprawdza się w roli psa towarzyszącego. Rasa nie podlega próbom pracy, dlatego raczej nie jest stosowana przez myśliwych na polowaniach. Mimo wszystko bedlingtony zachowały spory instynkt myśliwski – trzymanie ich razem z bardzo małymi zwierzętami może być problematyczne.
Warto zaznaczyć, że bedlingtony mogą być nieco zaborcze w stosunku do swojego człowieka. Ze względu na to łączenie ich z innymi psami może być nieco problematyczne. Podobnie jest w przypadku kotów, które jeszcze dodatkowo mogą być traktowane przez tego psa jak potencjalna ofiara.
Psy tej rasy bardzo kochają cała swoją rodzinę, jednak zazwyczaj wybierają jedną osobę, którą darzą szczególnym szacunkiem. Warto, aby to właśnie ona podjęła się szkolenia psa, zdecydowanie będzie ono wówczas łatwiejsze.
Dzięki swoim rozmiarom bedlington będzie czuł się świetnie zarówno w małym mieszkaniu, jak i w domu z ogrodem. Warto jednak pamiętać, że jest to zwierzak, który wymaga dużej aktywności. Domieszka krwi charta sprawia, że wprost uwielbia gonitwy, chętnie bierze udział w agility, uwielbia wszelkiego rodzaju zabawy na powietrzu i spacery na zróżnicowanym terenie. Z tego powodu nie będzie najlepszym kompanem dla osoby starszej.
Najlepszym opiekunem psa tej rasy będzie osoba aktywna i konsekwentna, która rozumie konieczność szkolenia psa. Bedlington dobrze sprawdzi się w rodzinach z dziećmi, jednak najlepiej będzie mu w domu, w którym nie mieszka żaden inny pies.
Jakie ciekawostki znamy?
- W dawnych czasach funkcjonowała opinia, że bedlington terriery są w stanie przewidzieć nadchodzącą burzę. Między innymi dlatego rasa była tak ceniona przez górników.
- Poprzednia nazwa rasy to rothbury terrier.
Jeżeli chcesz kupić psa rasy bedlington terrier, możliwe, że na szczeniaka będziesz musiał trochę poczekać. Zwierzaki te są stosunkowo mało popularne. Może mieć na to wpływ nieco trudny charakter, skomplikowana pielęgnacja oraz ograniczona pula genów, która prowadzi do różnych chorób genetycznych. Warto decydować się wyłącznie na pieski z dobrych hodowli FCI, gdzie zwierzętom wykonywane są badania genetyczne.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 9 /05.01.2011/GB, https://www.zkwp.pl/wzorce/9.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010.