Zespół Downa to różne wady, które związane są z trisomią 21, czyli dodatkową kopią chromosomu 21. Występuje przede wszystkim u człowieka, który w zasadzie mają łącznie 46 chromosomów, czyli 23 pary chromosomów. Osoby z zespołem Downa mają ich 47. Inaczej jest w przypadku psów. Czy w takim razie pies z zespołem Downa w ogóle istnieje? Jak leczy się tego rodzaju schorzenie? Sprawdź!
Zespół Downa u ludzi
Na początek warto wiedzieć, co dodatkowa para chromosomów jest w stanie zrobić w przypadku ludzi. Wywołuje ona zespół cech wrodzonych, do których należą między innymi:
- zmieniony w charakterystyczny sposób wygląd twarzy;
- zmniejszone napięcie mięśniowe;
- przerośnięty język, który w wyniku powyższego wystaje lekko z ust;
- wady związane z rozwojem umysłowym, w tym funkcjami poznawczymi;
- wady wzroku;
- padaczkę;
- wady serca.
Do tego dołączyć mogą również inne wady, bo wiele zależy od przypadku. Czy w takim razie zespół Downa występuje w ogóle u zwierzaków? Czy obecność dodatkowego chromosomu w tej parze jest w ogóle możliwa?
Pies z zespołem Downa – co na to nauka?
Na początek warto wiedzieć, czy pies może mieć zespół Downa. Choć podobne objawy są widoczne niekiedy u zwierząt, o czym za chwilę, to jednak pies z zespołem Downa nigdy nie został zdiagnozowany. Przede wszystkim zwierzęta mają inną określoną liczbę chromosomów, a para 21. w ich organizmie nie występuje wcale. Już to sprawia, że zaburzenie to nie może występować na takiej samej zasadzie, na jakiej identyfikowane jest u ludzi. Nie oznacza to jednak, że skoro pies z zespołem Downa nie istnieje, to zwierzęta nie mogą cierpieć na choroby genetyczne o rozmaitych objawach.
Objawy zespołu Downa u psów
Rozmaite mutacje genów sprawiają, że pies z zespołem Downa, choć formalnie nie istnieje, to może tak właśnie wyglądać. Objawami, które mogą współwystępować albo pojawiać się w takim przypadku pojedynczo, są:
- deformacja czaszki typowa dla ras brachycefalicznych, czyli spłaszczony pysk;
- nietypowy kształt oczu;
- nieproporcjonalny do ciała rozmiar głowy;
- problemy z nauką i funkcjami poznawczymi;
- osłabienie napięcia mięśniowego;
- choroby oczu, np. zaćma;
- wystający język, nadający zwierzęciu nietypowy wygląd;
- narkolepsja;
- skrócona, szeroka szyja;
- nawracające zapalenie spojówek;
- problemy behawioralne, którym trudno sprostać.
Jeśli komórki organizmu nie rozwijają się prawidłowo, co może się zdarzać u psów rasowych z chowem wsobnym, może dochodzić do rozwoju podobnych wad. Wtedy wydaje się, że istnieje pies z zespołem Downa, co jednak nie jest do końca zgodne z nauką.
Czy u psów występują trisomie genowe?
Choć pies z zespołem Downa formalnie nie istnieje, to jednak zwierzęta tego gatunku również mogą cierpieć na trisomie. Wystarczy, że zaburzy się określoną liczbę chromosomów z genami. Taka sytuacja dotyczy suczek, które mogą cierpieć na trisomię chromosomu 10, co powoduje jednak bezpłodność i zaburzenia w rujach. Z kolei samce cierpią na tak zwany zespół Klinefeltera, powodujący genotyp XXY i również bezpłodność.
Pies z zespołem Downa – dlaczego nie sposób stwierdzić tej choroby u psów?
Przede wszystkim dlatego, że wystąpienie duplikacji tej pary chromosomów u zwierząt nie jest możliwe. Jednocześnie zarówno w przypadku psów, kotów, jak i nawet myszy czy tygrysów odnotowano w przeszłości przypadłość, która objawiała się w sposób podobny do zespołu Downa. Oznacza to, że pies z zespołem Downa, choć nie może być zdiagnozowany w ten sposób, może mieć cechy, które są zbliżone do zespołu Downa u ludzi.
Jest jeszcze jeden powód, dla którego pies z zespołem Downa czy jakiekolwiek inne zwierzę z objawami podobnej choroby genetycznej zwykle nie są diagnozowane. Sprawa jest bardzo prosta – o ilu u ludzi takie wady są dobrze zbadane i odkrywane jeszcze w okresie prenatalnym, u zwierząt taka diagnostyka nie istnieje. Psy są zwykle na tyle chore, że wymagają uśpienia albo bardzo kosztownej terapii farmakologicznej, operacji, a także leczenia behawioralnego. Część zwierząt umiera w pierwszych dobach życia w sposób naturalny.
Jak widać, niektóre rasy zwierząt mogą mieć cechy podobne do zespołu Downa u ludzi, np. zwisający język, zeza czy zaburzenia intelektualne. Zwykle jednak jest to inna mutacja genetyczna. Pies z zespołem Downa jako taki nie istnieje.
