Liszajec u psa to choroba skóry, która atakuje zazwyczaj szczenięta, choć może dotknąć również psy dorosłe – zwłaszcza te, które są podatne na alergie, infekcje lub/i zmagają się z osłabieniem odporności oraz problemami hormonalnymi. Na szczęście najczęściej schorzenie to nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia czworonoga. Pies nie może nim zarazić człowieka ani innego psa. Zdarza się nawet, że choroba ustępuje samoistnie. Ale co w sytuacji, gdy tak się nie dzieje? Poznaj fakty na temat liszajca u psa!
Najważniejsze kwestie:
Liszajec to choroba dermatologiczna.
Występuje najczęściej u młodych psów lub osobników z obniżoną odpornością.
Drobne, swędzące krostki mogą doprowadzić do infekcji i stanów zapalnych.
Dbaj o higienę psa i regularnie kontroluj stan jego skóry.
Liszajec u psa – czym jest to schorzenie i co je wywołuje?
Liszajec u psa jest chorobą dermatologiczną. Nazywany jest też m.in. powierzchownym krostkowym zapaleniem skóry lub młodzieńczym zapaleniem skóry. Za rozwój choroby odpowiadają bakterie gronkowców (najczęściej gronkowiec złocisty – Staphylococcus aureus) lub paciorkowców. Są one naturalnie obecne na skórze zwierzęcia i nie czynią szkody, jednak czasem – gdy np. dochodzi do ich przerostu lub/i organizm psa jest osłabiony – wywołują objawy chorobowe.
Liszajec u psa – czynniki podnoszące ryzyko wystąpienia choroby
Rozwojowi tej choroby skóry u psa sprzyjają takie czynniki jak m.in.:
- młodzieńczy wiek (najczęściej chorują szczenięta);
- nieprawidłowa praca układu odpornościowego;
- zaburzenia układu hormonalnego, w tym szczególnie choroby tarczycy;
- uszkodzenia skóry, w tym przez otarcia, skaleczenia, ukąszenia owadów;
- niehigieniczny tryb życia;
- alergie pokarmowe.
Mimo że choroba najczęściej dotyka szczenięta, nie są od niej całkowicie wolne psy dorosłe. Jeśli więc twój pupil zmaga się z osłabieniem odporności i innymi zaburzeniami czy chorobami, musisz zwracać szczególną uwagę na jego zdrowie bez względu na to, w jakim jest wieku.
Liszajec u psa – objawy
Liszajec u psa objawia się niewielkich rozmiarów krostkami. Zazwyczaj są one wypukłe, zaczerwienione lub/i wypełnione ropną wydzieliną. Występują głównie na brzuchu i w pachwinach, choć w przypadku nasilenia choroby mogą pojawić się również w innych obszarach ciała. Nie są to zmiany bolesne, ale mogą wywoływać świąd. Pies, który odczuwa dyskomfort z tego powodu, będzie się drapał – może wówczas dojść do uszkodzenia skóry, zanieczyszczenia rany i w efekcie do jeszcze poważniejszej infekcji.
Liszajec u psa – leczenie
Jak się okazuje, w przypadku niedużych zmian liszajec u psa niejednokrotnie nie wymaga leczenia, bo ustępuje samoistnie. Zdarza się jednak, że choroba przybiera cięższą postać i wówczas konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii. Specjalista oceni stan czworonoga i zaleci leczenie. Może przepisać zarówno maści do leczenia miejscowego, jak i np. antybiotyk doustny, jeśli zmiany są zaawansowane.
Liszajec u psa – zapobieganie
Nie ma jednej skutecznej metody zapobiegania chorobie. Niemniej można poczynić kilka kroków, aby zminimalizować ryzyko jej wystąpienia. Przede wszystkim:
- zadbaj o higienę swojego pupila;
- regularnie szczotkuj psa, aby usuwać na bieżąco wszelkie zanieczyszczenia;
- w razie konieczności zastosuj kąpiel;
- badaj stan skóry psa, aby jak najszybciej odkryć ewentualne otarcia, skaleczenia i inne urazy;
- zadbaj o czystość otoczenia, w którym przebywa pies;
- pilnuj czystości legowiska, zabawek etc.,
- wykonuj profilaktyczne badania;
- stosuj profilaktykę przeciwpasożytniczą.
Obserwuj swojego podopiecznego. Jeśli jakiekolwiek zmiany w jego wyglądzie lub/i zachowaniu wzbudzą twój niepokój czy wątpliwości, skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Pamiętaj o tym, że choć liszajec u psa (teoretycznie) nie stanowi dużego zagrożenia dla życia i zdrowia, w przypadku obniżonej odporności lub innych schorzeń czworonóg może być bardziej narażony na przykre powikłania niż inne psy!
