Każda zmiana skórna, jaką zauważysz u swojego czworonoga, powinna zostać skonsultowana z lekarzem weterynarii. Jednak czy jeśli zwierzak wygląda w porządku, oznacza to, że nie mamy powodów do zmartwień? Niestety nie. Grzybica u psa jest zaraźliwa, a twój pupil może być jej bezobjawowym nosicielem, co wyjątkowo utrudnia postawienie prawidłowego rozpoznania. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się więcej.
Rodzaje grzybicy u psa
Grzybice dzieli się przede wszystkim na grzybice powierzchowne oraz głębokie. Powierzchowne dotykają skóry i jej wytworów, czyli pazurów, włosów i naskórka. Dlatego grzybica nosa czy grzybica łap u psa mimo innej lokalizacji zmian również będzie grzybicą powierzchniową. Najczęściej są one wywoływane przez dermatofity lub grzyby drożdżopodobne, rzadziej przez pleśniowe. Odmiana głęboka pojawia się na narządach wewnętrznych i jest niezwykle ciężka do zdiagnozowania, ponieważ jej objawy są niewidoczne gołym okiem i zwykle są niezauważalne przez opiekuna zwierzęcia.
Przyczyny grzybicy
Dermatofitozy są najczęściej występującym rodzajem grzybic powierzchniowych. Główną przyczyną ich powstawania są następujące gatunki: Microsporum canis, Microsporum persicolor, Microsporum gypseum, Trichophyton mentagrophytes, Trichophyton verrucosum. Przy czym szacuje się, że Microsporum canis jest odpowiedzialny za ponad 90% wszystkich zakażeń grzybiczych u psów i kotów. Nie oznacza to jednak, że pozostałe gatunki nie stanowią niebezpieczeństwa dla naszych zwierzaków. Na zarażenie Microsporum gypseum, który bytuje w ziemi, szczególnie narażone są psy, których ulubioną rozrywką jest kopanie dołów czy zakopywanie pokarmu.
Czy grzybica u psa jest zaraźliwa?
Artrospory to zarodniki, które są formą zakaźną grzybów. W suchym środowisku potrafią przetrwać nawet rok, a niszczy je dopiero temperatura powyżej 100°C. Najczęściej do zainfekowania dochodzi podczas bezpośredniego kontaktu z chorym osobnikiem. Inną drogą do zarażenia jest kontakt z otoczeniem zanieczyszczonym zarodnikami grzybów. Mogą one zachowywać zdolność do zakażania przez miesiące i znajdować się we wszystkich zakamarkach domu. Niestety grzybica u psa to choroba, która przenosi się również między ludźmi i jest niebezpieczna dla przedstawicieli obu gatunków.
Czynniki sprzyjające zakażeniom grzybiczym
Biorąc pod uwagę odporność artrospor, mogłoby się wydawać, że nie sposób uchronić pupila przed tą chorobą skórną. Na szczęście istnieje wiele czynników, które mogą zmniejszać lub zwiększać ryzyko infekcji. Poznaj najważniejsze z nich.
Leczenie przeciwpasożytnicze
Zwierzęta domowe mogą zarazić się grzybicą nie tylko od zabawy z chorym psem czy kotem, ale również od mieszkających na nich pasożytów. Dbaj o to, aby na twoim pupilu nie bytowały wszy, wszoły czy pchły. Podstawowa higiena i zabezpieczenie przeciw pasożytom zewnętrznym w zupełności wystarczy, by ochronić przed tym pupila. Nie pozwalaj też, żeby był gryziony przez owady, takie jak meszki i muchy.
Higiena to podstawa
Zwierzaki nie powinny żyć w zbyt dużym zagęszczeniu i być wprowadzane do stada bez wcześniejszej kwarantanny. Lepiej unikać też wizyt w hotelach dla psów czy kotów i zamiast nich zapewnić zwierzakowi opiekę na miejscu. Powinieneś zadbać również o higienę miejsca, w którym mieszkają zwierzęta. Szczególną uwagę warto przykładać do czyszczenia: legowisk, misek, zabawek, szczotek czy grzebieni.
Kąpiele z rozwagą
Kąpiele w stojących zbiornikach mogą skończyć się chorobą zapalną skóry, świądem, a w konsekwencji grzybicą u psa. Należy unikać też zbyt częstych kąpieli, by nie naruszać naturalnie występującej bariery ochronnej skóry. Pamiętaj też, by absolutnie nie stosować kosmetyków przeznaczonych do użytku przez ludzi podczas kąpieli zwierzęcia.
Jesteś tym, co jesz
Niedoborowa dieta może być przyczyną problemów z odpornością. Dlatego nigdy nie warto oszczędzać na dobrym jedzeniu dla psa. Jeśli będziesz żywić go karmą niskiej jakości prędzej czy później zostawisz fortunę w gabinecie weterynaryjnym.
Wiek ma znaczenie
Na zachorowanie na grzybicę w większym stopniu narażone są szczenięta i psy w podeszłym wieku. Mając na uwadze ich obniżoną odporność, powinno się w większym stopniu dbać o zabezpieczenie ich przed możliwymi infekcjami.
Skutki uboczne leków
Również część leków może powodować obniżenie naturalnej odporności. Powinien cię o tym poinformować twój lekarz weterynarii i poinstruować, jak zadbać o bezpieczeństwo twojego psa.
Rasy z podwyższonym ryzykiem zachorowania
Nie ma ras, które byłyby całkowicie wolne od ryzyka zachorowania na grzybicę. Natomiast udało się wyróżnić te, które są na to narażone w większym stopniu. Są to: yorkshire teriery, psy pracujące i myśliwskie (prawdopodobnie jest to spowodowane częstszym powstawaniem mikrourazów na skórze oraz kontaktem z dzikimi zwierzętami).
Objawy grzybicy u psa
Grzybica u psa daje zróżnicowane objawy kliniczne, często podobne do innych zmian skórnych, co przysparza dodatkowych problemów podczas identyfikacji. Najczęściej spotykanymi są owalne lub okrągłe wyłysienia, lub przerzedzenia włosa, którym często towarzyszy łuszczenie się skóry. Na ogół grzybica nie wywołuje świądu ani zaczerwienienia skóry, ale w jej przebiegu może pojawić się stan zapalny, który go spowoduje. Możliwe jest również pojawienie się grudek i strupów. Grzybica u psa pojawia się na różnych częściach ciała, a jej lokalizacja na skórze jest przypadkowa.
Jak rozpoznać grzybicę? Przygotowanie do wizyty u weterynarza
Weterynarz powinien zacząć wizytę od zebrania dokładnego wywiadu. Postaraj się przypomnieć sobie czy twój zwierzak mógł być narażony na kontakt z chorym osobnikiem lub nadzwyczajny stres. Jeśli będziesz odpowiednio przygotowany, na pewno ułatwisz lekarzowi postawienie odpowiedniej diagnozy i wdrożenie leczenia. Po zebraniu wywiadu weterynarz przejdzie do obejrzenia i zanotowania lokalizacji wszystkich zmian chorobowych. Na koniec zostają badania dodatkowe, chociaż w rzeczywistości to one pozwalają na finalne postawienie diagnozy.
Badania dodatkowe
Do wstępnego badania weterynarze często wykorzystują lampę Wooda. Jest to urządzenie wykorzystujące światło ultrafioletowe. Jeśli zmiany przyjmują kolor zielony, może to świadczyć o zakażeniu Microsporum canis. Jednak nie jest to wynik bezsprzeczny, więc nie powinno się na nim opierać leczenia. Dodatkowo można wykonać badanie mikroskopowe włosów i zeskrobinę skóry z obszarów zmienionych chorobowo. Warto też zdecydować się na wykonanie posiewu, który jednoznacznie potwierdzi rodzaj grzyba na skórze twojego zwierzaka.
Domowe sposoby leczenia grzybicy skóry
Niestety już same objawy choroby są na tyle różnorodne, że nawet postawienie diagnozy w warunkach domowych nie jest możliwe. Co więcej, jest ona wywoływana przez 300 gatunków grzybów, których nie sposób sklasyfikować bez odpowiedniego zaplecza laboratoryjnego. Jedyne odpowiednie leczenie czeka na psa w gabinecie lekarskim i weterynaryjnym. Im wcześniej trafi w ręce specjalistów, tym lepiej, ponieważ grzybica to choroba, która może powracać nawet pomimo długotrwałego leczenia i poprawy klinicznej.
Leczenie grzybicy u psa
Lekarz weterynarii może zdecydować się na terapię miejscową lub ogólną w zależności od stopnia zaawansowania choroby. Zwykle łączy się obydwie metody i podaje preparaty przeciwgrzybicze, zarówno miejscowo, jak i ogólnie. Przed rozpoczęciem leczenia miejscowego niezbędne jest dokładne wygolenie sierści wokół zmiany. Leczenie ogólne powinno być poprzedzone oraz zakończone wykonaniem badań kontrolnych krwi, ponieważ może okazać się, że pies cierpi też na inne choroby i nie może przyjmować leków w formie tabletek doustnych.
Usunięcie drobnoustrojów chorobotwórczych z otoczenia
Terapia powinna być wspomagana zabiegami mającymi na celu usunięcie drobnoustrojów chorobotwórczych z otoczenia zwierzęcia. Wszystkie powierzchnie należy dokładnie odkurzyć, po czym zdezynfekować, a sierść zakażonego zwierzęcia najlepiej spalić. Jeśli w domu jest dużo zakamarków, w których mogą gromadzić się drobnoustroje chorobotwórcze, najlepiej zdecydować się na ozonowanie całej przestrzeni. Jeśli w domu mieszkają inne, nawet zdrowe zwierzęta powinny również zostać objęte opieką weterynaryjną i przyjmować odpowiednie leki.
Podsumowanie
Grzybica u psa jest chorobą ciężką do zdiagnozowania i całkowitego wyleczenia. Nawet po długotrwałej terapii i poprawie stanu może powrócić wraz z nieprzyjemnymi objawami. Stanowi zagrożenie nie tylko dla psów czy kotów, ale i ludzi, w szczególności dzieci oraz osób starszych. Najlepszym sposobem uchronienia się przed grzybicą i towarzyszącymi jej nieprzyjemnymi dolegliwościami jest zapobieganie zakażeniu oraz dbanie o układ odpornościowy zarówno własny, jak i zwierząt domowych. W przypadku pojawienia się objawów powinno się niezwłocznie udać się do lekarza i jak najszybciej zacząć kurację.
