Wielu lekarzy weterynarii uważa, że nadwaga u psów domowych jest dziś istną plagą. Dotyka ona również psów rasowych, takich jak beagle. Gruby pies tej rasy tak zapadł w świadomość miłośników psów, że wielu uważa jego nadwagę za normę. Oczywiście nie jest to prawda. Sprawdź, dlaczego beagle tyje i jakie mogą być tego efekty.
Beagle – prawidłowa masa ciała
Żeby móc stwierdzić, jaki jest dany beagle – gruby czy raczej w normie – trzeba najpierw poznać tę normę. Wzorzec rasy mówi głównie o prawidłowym wzroście psa, który wynosi od 33 do 40 cm. Warto wiedzieć, że w rasie zdarzają się też psy kieszonkowe, choć coraz rzadziej. Wszystko dlatego, że niegdyś beagle był po prostu psem mniejszym, niż jest dziś.
Na podstawie obserwacji psów rasowych, których masa ciała była prawidłowa przy pożądanym wzroście, oceniono, że psy te powinny ważyć od 9 do 15 kg. Suki zazwyczaj są nieco drobniejsze od psów. Beagle gruby nie jest więc tak prosty do rozpoznania według samych liczb.
Beagle – gruby czy nie? Jak ocenić masę ciała psa?
W przypadku ras, u których nie ma jasnego wyznacznika wagowego, sprawdza się weterynaryjna ocena masy ciała psa. Tak zwany body condition score, w skrócie BCS, to wskaźnik opracowany w celu stwierdzenia, jak waga psa ma się do normy. BCS ma formę dziewięciopunktowej skali, w której 1 oznacza wygłodzenie, a 9 – ostatni stopień otyłości. Najlepiej, aby pies mieścił się w obrębie od 4 do 6 stopnia, przy czym 5. uważa się za idealną masę ciała dla psa towarzyszącego.
Warto mieć przy tym na uwadze, jak aktywnym psem powinien być beagle. Gruby pies tej rasy często może być już na granicy 6. stopnia w skali, dlatego ważne jest, aby pilnować jego wyglądu i sposobu żywienia. Z kolei psy bardzo aktywne, intensywnie pracujące, a także suki karmiące miot mogą być na granicy 3. stopnia i jest to często zadowalający wynik, jeśli wyniki badań psa są odpowiednie.
Beagle – gruby pies. Jak go rozpoznać?
Jeśli martwisz się o masę ciała psa rasy beagle, grubego czworonoga rozpoznasz według konkretnych wskaźników:
- żebra – są wyczuwalne pod warstwą tłuszczu albo w ogóle niewyczuwalne;
- talia – może być lekko widoczna od góry albo zupełnie niewidoczna;
- brzuch – lekko podkasany do wręcz wiszącego, z dużym fałdem brzusznym;
- widok od boku – brak uwydatnienia kształtu klepsydry.
Najczęstszym wskaźnikiem jest po prostu otłuszczenie ciała, co oznacza, że kości bioder czy żebra nie są wyczuwalne przy dotyku przez skórę, a wokół szyi, łopatek i zadu tworzą się fałdy skórne wypełnione tkanką tłuszczową.
Beagle gruby i w złej kondycji będzie też inaczej się zachowywał. Mowa o:
- unikaniu dużego wysiłku fizycznego;
- znacznej męczliwości przy spacerze;
- rezygnacji z zabaw i biegów;
- dyszeniu przy najmniejszej aktywności;
- złym znoszeniu upałów;
- problemach z podnoszeniem się po odpoczynku;
- problemach z chodzeniem;
- trudnościach z higieną, np. wylizywaniem tylnej części ciała i łap.
Beagle – gruby i chory. Konsekwencje nadwagi i otyłości
Gruby beagle to smutny widok. Psy te, z natury aktywne i radosne, tracą swoją wesołość i stają się bardzo statyczne. Cierpi na tym też ich zdrowie. Beagle gruby to często też beagle chory. Oto co spotyka psy z nadwagą i otyłością:
- zwiększone ryzyko cukrzycy;
- częściej występująca niedoczynność tarczycy;
- problemy z układem moczowym i nerkami;
- większe ryzyko chorób stawów, w tym zwichnięć, złamań, dysplazji;
- zwiększone ryzyko chorób kręgosłupa;
- częstsze kontuzje, również prowadzące do zwyrodnienia;
- zaburzenia trawienia;
- nadciśnienie;
- problemy z układem krążenia i pracą serca;
- znaczne skrócenie życia – nawet o prawie dwa lata.
Szczególnie cierpieć będzie szczeniak beagle – gruby pies w tym wieku ma o wiele niższe szanse na prawidłowy rozwój. Nadwaga obciąża rosnące stawy i rozwijający się układ krążenia, co prowadzi do wielu groźnych w konsekwencjach przewlekłych chorób i problemów z poruszaniem.
Beagle gruby – skąd bierze się nadwaga u psa?
Nie jest prawdą, że beagle gruby to normalny widok. Zazwyczaj za nadwagę psa odpowiada jego opiekun. Mowa oczywiście o przekarmianiu i dokarmianiu czworonoga. Nieprawidłowa kaloryczność karmy, zbyt duże i często podawane dawki jedzenia czy dodatki do diety mogą szybko przerodzić się w nadwagę u psa. To opiekun odpowiada też za aktywność czworonoga tak aktywnego, jak beagle. Gruby pies często nie ma dostatecznej dawki ruchu, a otrzymuje dawkę karmy jak dla bardzo aktywnego pupila.
Wciąż pokutuje też myślenie, że gruby pies to szczęśliwy, zadbany pies. Nie jest to prawda – z punktu widzenia zdrowia czworonoga głodzenie jest równie groźne dla organizmu, jak przekarmianie i świadczy o zaniedbaniu psa. Według badań traktowanie psa jak człowieka i nadmierna waga opiekuna często idą w parze z przekarmieniem pupila.
Gruby beagle czasem choruje i to też może być przyczyną nadwagi. Do innych powodów nadmiernej masy ciała zalicza się:
- przyjmowane leki zwiększające łaknienie;
- leki, które wpływają na przyrost masy ciała, np. sterydowe przyjmowane przez dłuższy czas;
- zaniedbanie flory bakteryjnej układu pokarmowego;
- niektóre nieleczone, niezdiagnozowane choroby;
- kastracja, po której pies ma mniej ruchu i dużo jedzenia.
Warto pamiętać, jak wesołym i aktywnym psem jest beagle. Gruby czworonóg nie będzie w takim samym stopniu cieszył się życiem, a na pewno – zdrowiem. Zadbaj o aktywność fizyczną psa, dopasuj dawkę jedzenia do jego potrzeb, a także wykonuj profilaktykę zdrowotną. Pamiętaj, że gruby beagle to nie norma, tylko choroba.
