Wiele osób decyduje się na to, aby nabyć psa specjalnie z myślą o tym, że będzie on towarzyszem dziecięcych zabaw. W końcu psy i dzieci w reklamach czy filmach familijnych wyglądają na wyjątkowo szczęśliwe – aż miło patrzeć! Czy coś może zaburzyć ten piękny obrazek? Niestety, tak. Agresja psa w stosunku do dzieci to częste zjawisko. Nawet jeśli pies „tylko” warczy na malucha, nie oznacza to, że w końcu go nie ugryzie. Jeśli widzisz, że twój pupil nie czuje się komfortowo w obecności dziecka, nie czekaj na to, aż sam rozwiąże problem. Przyjrzyj się temu, co się dzieje i dowiedz się, jak postępować!
Agresja psa w stosunku do dzieci – jaka jest przyczyna?
Istnieje wiele przyczyn zachowań agresywnych u psów. Często wynikają one m.in. z takich kwestii jak:
- brak socjalizacji i wychowania – jeśli pies nie przeszedł właściwie procesu socjalizacji pierwotnej (ze swoim gatunkiem) lub/i wtórnej (z innymi gatunkami, w tym z człowiekiem), nie może umieć komunikować się i budować prawidłowych relacji. Wówczas istnieje duże prawdopodobieństwo, że będzie przejawiał agresywne zachowania w celu uniknięcia interakcji;
- lęk i stres – podłożem większości przypadków agresji są strach i stres, które idą ze sobą w parze. Pies przerażony, zestresowany, jeśli nie ma możliwości ucieczki przed bodźcem, który wywołuje w nim taką reakcję, najpewniej będzie przejawiał agresję, by odstraszyć potencjalne zagrożenie;
- niezaspokojenie podstawowych potrzeb – pies, który jest np. zmęczony, głodny, zestresowany (bo nie może np. węszyć, żuć lub w inny sposób rozładować nagromadzonych emocji), łatwo będzie ulegał stresowi;
- trudne doświadczenia – dotyczy to w szczególności psów schroniskowych, bezdomnych czy odebranych z interwencji. Często nie są znane ich historie, ale wykazywanie przez nie zachowań agresywnych może sugerować, że doświadczyły one różnego rodzaju traum;
- choroba – pies, który jest chory, zmaga się z dolegliwościami bólowymi, może reagować agresją na wszelkie próby zbliżania się do niego, także te, które mają na celu pomóc mu, np. poprzez podanie zastrzyku ze środkiem przeciwbólowym czy opatrzenie rany;
- potrzeba ochrony – psy mogą odczuwać potrzebę ochrony swojego terytorium, opiekuna, szczeniąt czy zasobów takich jak np. miska, zabawka, legowisko. Jeśli pies czuje, że musi bronić cennych dla niego zasobów przed domownikami, oznacza to, że z jakiegoś powodu im nie ufa (jeszcze lub już) i jest to sytuacja, w której jak najszybciej należy podjąć działanie.
Bywa tak, że pies jest łagodny niczym baranek, uwielbia bawić się z innymi psami, toleruje nawet obce osoby w swoim otoczeniu, ale ma awersję do dzieci. Niektóre psy na widok maluchów i wszelkie próby podjęcia interakcji decydują się na wycofanie, inne od razu warczą, kłapią zębami, a nawet bez ostrzeżenia rzucają się i próbują gryźć. Taka sytuacja wynika często z tego, że pies z jakiegoś powodu boi się dziecka (tego konkretnego lub dzieci w ogóle), bo ma złe doświadczenia, doznał krzywdy i teraz zwyczajnie boi się i chce uniknąć kolejnych przykrości.
Kontakt małego dziecka z psem – podstawowe zasady
Jeśli nie chcesz dopuścić do agresji psa w stosunku do dzieci, pamiętaj o kilku zasadach. Podstawowa rzecz, o której musisz pamiętać jako odpowiedzialny rodzic i opiekun – nigdy nie zostawiaj dziecka i psa bez nadzoru! Nie ma znaczenia to, że np. pies jest malutki, znacznie mniejszy od dziecka – małe zęby też potrafią dotkliwie zranić, a niewielkie pazurki mocno podrapać. Nie ma znaczenia także to, że twój zwierzak to najsłodsze i najspokojniejsze stworzenie na świecie, a dziecko jest najbardziej posłusznym i empatycznym maluchem, jakiego znasz. Pies i dziecko sam na sam, szczególnie na niewielkiej przestrzeni, jak np. zamknięty pokój dziecięcy, to połączenie potencjalnie wybuchowe. Od samego początku ucz swoją pociechę i konsekwentnie tłumacz, że nie może:
- przeszkadzać psu w czasie posiłku;
- zabierać kości, psich zabawek i innych przedmiotów, którymi aktualnie pies jest zainteresowany;
- bić psa;
- ciągnąć za ogon, uszy, łapy, sierść, nawet jeśli nie jest to zachowanie agresywne ze strony dziecka a chęć zabawy w ten sposób;
- budzić czworonoga ze snu;
- przeszkadzać także wtedy, gdy nie śpi, ale odpoczywa na swoim legowisku czy w innym miejscu;
- wskakiwać na pupila, obejmować go i intensywnie przytulać;
- gwałtownie wbiegać do pomieszczenia, w którym jest czworonóg i wymachiwać rękami;
- krzyczeć i piszczeć.
Rozmawiaj z dzieckiem o tym, że pies to również żywa istota. Ma prawo bać się, denerwować, nie chcieć, aby mu przeszkadzano. Jednocześnie pokaż dziecku, jak zajmować się podopiecznym we właściwy sposób, gdyż nakazy i zakazy lubią dzieciom „wypadać z głowy”. Jeśli natomiast wspólnie z pociechą zajmiecie się psem, pokażesz krok po kroku, jak się z nim bawić, jak pielęgnować i nauczysz rozpoznawania podstawowych sygnałów, jakimi pies komunikuje swoje potrzeby i samopoczucie, ta lekcja ma szansę być zapamiętana na dłużej.
Agresywne zachowanie psa wobec dziecka – co robić?
Jeżeli tego typu zachowanie jeszcze nie pojawiło się u twojego psa to świetnie! Pracuj z dzieckiem według powyższych wskazówek, by do niego nie doszło. Stopniowo oswajaj zwierzę i dziecko, aby każde z nich w obecności drugiego czuło się bezpiecznie. Im więcej przyjemnych zabaw i spokojnego wspólnie spędzonego czasu, tym więcej dobrych doświadczeń dla psa, który nie będzie widział w dziecku zagrożenia. Kiedy natomiast pojawią się niebezpieczne sytuacje, nie zwlekaj – czym prędzej skonsultuj się z behawiorystą zwierzęcym!
Agresja psa w stosunku do dzieci – podsumowanie
Agresja psa w stosunku do dzieci to temat poważny, którego nie możesz bagatelizować. Jeśli zauważysz jakiekolwiek niepokojące sygnały, od razu reaguj. Nie podejmuj jednak działań na własną rękę, bo nie posiadając odpowiedniej wiedzy, możesz nieświadomie pogorszyć sytuację. Skontaktuj się z dobrym behawiorystą i zastosuj do jego rad.
