Trudno jest ustalić, skąd dokładnie wzięła się nazwa opisująca tę grupę zwierząt. Najbardziej prawdopodobny jest rodowód francuski, ponieważ w tym języku pincer oznacza „chwytać” lub „gryźć”. Trudno też nie zauważyć podobieństwa do angielskiego pinch, czyli czynności „szczypania”. Może to mieć związek z historią wykorzystania psów, które były miały walczyć z gryzoniami. Większe odmiany pinczerów sprawdzały się zaś jako wybitne psy stróżujące. Różnice w wyglądzie widoczne są głównie we wzroście poszczególnych ras. Sprawdź, czym charakteryzują się poszczególne gatunki pinczera.
Jakie mogą być odmiany pinczerka?
Większość psów w ramach jednej, zwłaszcza niewielkiej sekcji, charakteryzuje się bardzo podobnymi cechami wyglądu i charakteru. Przykładem mogą być setery różniące się jedynie kolorem umaszczenia, a także w niewielkim stopniu temperamentem. Analogicznie sytuacja wygląda w przypadku pinczerów. Wszyscy przedstawiciele tej rasy psa byli hodowani jako psy stróżujące oraz towarzysze myśliwych. Dzięki temu mają kilka charakterystycznych cech. Można wyróżnić pięć następujących odmian pinczera:
Jak najczęściej wygląda pinczer?
Tak zwany ratlerek to niewielki pies osiągający maksymalnie 30 cm w kłębie i ważący nie więcej niż 5 kilogramów. Z wyglądu przypomina nieco angielskiego toy teriera, choć różni się od niego miejscem pochodzenia. Jak każdy pinczer, ratlerek wywodzi się z Niemiec. Psy te charakteryzuje lekka budowa, cienkie kończyny oraz stosunkowo duże uszy. Ich umaszczenie to najczęściej czarne z podpalaniem, choć spotyka się również osobniki całkowicie brązowe. Uszy czasami są kopiowane (warto przypomnieć, że w Polsce zabieg ten jest nielegalny), a gdy nie są obcięte, zwisają lekko załamane. Skróceniu czasem podlega również ogon, naturalnie długi i cienki.
Czy piesek pinczerek to zwierzę wyłącznie do towarzystwa?
W przeszłości przeznaczeniem omawianych psów było wyłapywanie szczurów i innych gryzoni w ich dziurach – stąd niewielkie rozmiary czworonogów. Obecnie ratlerki spotyka się praktycznie jedynie w charakterze towarzysza. Rozmiarem nadają się do włożenia do torebki, jednak warto pamiętać, że psy te mogą objawić dość kapryśny charakter. Są czujne, bardzo bystre i ponadprzeciętnie inteligentne. Ze względu na silnie rozwinięty instynkt stróża mogą również być nieprzyjazne dla obcych. Wyróżniają się dużą lojalnością wobec jednej osoby, choć wymagają konsekwencji. W przeciwnym wypadku wejdą właścicielowi na głowę.
Co warto wiedzieć o pinczerach małpich?
Podobnie jak ratlerek, ta odmiana wyróżnia się bardzo nieznacznym wzrostem. Dorastają one do 30 cm w kłębie i nie przekraczają wagą 5 kilogramów. Tym, co wyróżnia je wśród innych ras, jest przede wszystkim sierść. Prawie zawsze ma ona kolor całkowicie czarny, a do tego jest dość długa. Od charakterystycznego pyska z nastroszonymi włosami, przypominającego nieco głowę małpy, wzięła się nazwa tej rasy. Szata wymaga regularnego wyczesywania, a także odpowiedniego przycinania i trymowania.
Pielęgnacja pinczera małpiego
Pinczery były pierwotnie hodowane jako psy pracujące: stróżujące i myśliwskie. Cechy charakterystyczne dla tego typu zwierząt odzwierciedla, nawet tak uroczy z wyglądu, pinczer małpi. Jest on odważny i inteligentny, choć szybko się nudzi. Trzeba mu zatem zapewnić odpowiednie zajęcia stymulujące jego umysł. Nie można dać mu dominować i należy szybko eliminować wszelkie zapędy do testowania cierpliwości właściciela. Psy te odznaczają się wiernością w stosunku do rodziny i mogą być nieufne wobec gości i wszelkich obcych osób.
Czym wyróżnia się pies rasy pinczer średni?
Ta odmiana psów jest wyższa od pinczerów małpich, ponieważ mierzy do 50 cm w kłębie. Waży też więcej, bo do 17 kilogramów. Pinczer średni pierwotnie miał tępić szczury, a także bronić całego gospodarstwa. Obecnie z powodzeniem wciela się rolę towarzysza rodziny. Najczęściej jest czarny z podpaleniami, choć spotyka się też psy brązowe. Dużą zaletą jest sierść, która nie wymaga tak częstej pielęgnacji. Obecnie psy te spotyka się dosyć rzadko.
Pinczer średni – charakter i wychowanie
Samce tej rasy mogą uciekać oraz wdawać się w bójki z innymi psami. Z tego powodu należy odpowiednio wcześniej zadbać o odpowiednią socjalizację i trening. Nie można pozwalać im na uciekanie ani brak posłuszeństwa, gdyż może się to negatywnie odbić w przyszłości. Pinczery średnie potrafią być spokojnymi towarzyszami domowymi, choć równie dobrze czują się w domach z ogrodem. Trzeba się wówczas liczyć z tym, że będą uważać posesję za swoje terytorium i chętnie obronią ją przed obcymi.
Doberman – czy można nazwać go królem pinczerów?
Doberman to zdecydowanie największy przedstawiciel pinczerów. Może dorosnąć do 72 cm w kłębie i ważyć nawet 45 kilogramów. Nadal poddawane próbom pracy, dobermany bywają wykorzystywane na polowaniach lub do strzeżenia domu. Nie można jednak pozwolić na rozwój ich agresji, ponieważ staną się naprawdę niebezpieczne. Właściwie wychowywane będą świetnymi psami rodzinnymi i czułymi stróżami. W ich wychowaniu konieczna jest jednak silna ręka doświadczonego właściciela.
Co trzeba wiedzieć przed zakupem dobermana?
Mimo dość groźnego wyglądu, szczególnie z kopiowanymi uszami, psy te są wyjątkowo opiekuńcze w stosunku do najmłodszych członków rodziny. Wymagają też bliskiego kontaktu z człowiekiem, więc nie nadadzą się do budy (także ze względu na brak podszerstka). Potrzebują dużo ruchu oraz zróżnicowanego treningu.
Pinczer to wyjątkowy pies o silnym charakterze. Niezależnie od odmiany będzie świetnym stróżem, o ile właściciel nie będzie rozbudzał w nim agresji i odpowiednio go wyszkoli.
Pinczer – zdjęcia
