Tak jak większość ras rosyjskich czarny terier jest psem odpornym na warunki atmosferyczne i bardzo silnym fizycznie. Terierem jest tylko z nazwy – raczej nie spodziewaj się po nim zachowań typowych dla tej grupy ras. Z wyglądu przypomina sznaucera, jednak jego charakter często porównywany jest do molosa. Czy czernysz sprawdzi się w twojej rodzinie?
Podstawowe informacje
| Rozmiar | wysokość w kłębie: suki od 66 do 74 cm, psy od 70 do 78 cm; masa ciała: suki od 45 do 50 kg, psy od 50 do 60 kg |
| Szata | sierść: dwuwarstwowa, z włosem okrywowym gęstym i twardym, od 5 do 15 cm, tworzącym brwi, brodę, wąsy; gęsty, krótki, miękki podszerstek; maść: czarna, z niewielką liczbą szarym włosów (tzw. przesiania) |
| Długość życia | 10–11 lat |
| Charakter | pewny siebie, przyjazny, wytrzymały, chętny do szkolenia i pracy |
Czarny pies rosyjski – wygląd
Terier rosyjski to duży i masywny pies. Przedstawiciele tej rasy wyróżniają się nie tylko rozmiarami, ale także jednolicie czarną sierścią. To właśnie jej kolor odpowiada za wiele określeń, jakimi z czasem zaczęto nazywać te zwierzęta. „Czornyj” lub „tchornyj” to w istocie rosyjskie słowa oznaczające „czarny”. Według wzorca psy tej rasy muszą być całkowicie czarne. Niedopuszczalne są żadne znaczenia poza delikatnym przeplataniem siwizną.
Wysokość w kłębie wynosi od 64 do nawet 70 centymetrów. We wzorcu nie umieszczono idealnej wagi, jednak niektóre samce z łatwością osiągają siedemdziesiąt kilogramów. Mamy więc do czynienia z naprawdę potężnym psem. Nic dziwnego, że terierom rosyjskim z natury bliżej do molosów niż… do samych terierów!
Sierść o długości od czterech do dziesięciu centymetrów pokrywa psa w całości. Na kłębie i szyi tworzy się charakterystyczna grzywa. Głowa przyozdobiona jest brodą, brwiami i wąsami, które przypominają nieco podobne ozdoby na głowie sznaucera. Włos okrywowy jest nieco sztywny i twardy, natomiast podszerstek – bardzo miękki. Psy wystawowe wymagają odpowiedniej fryzury.
Pies rosyjski – charakter
Dla wielu potencjalnych właścicieli kluczową kwestią jest to, czy agresja czarnego teriera rosyjskiego jest jedynie legendą, czy psy te faktycznie są bardzo groźne i trudne do opanowania. Tak jak w przypadku każdej innej rasy istotne jest to, jak będziesz podchodzić do psa i w jaki sposób go wychowasz.
Terier rosyjski z natury jest psem opanowanym i bardzo stabilnym. Swoich dużych rozmiarów i siły nie wykorzystuje, jeżeli nie uzna sytuacji za niebezpieczną. Przyjmując pod swój dach psa tej rasy, trzeba jednak mieć świadomość nie tylko jego wielkości, ale także niezależnego i silnego charakteru. Nie jest to jednoznaczne z byciem agresywnym, a jedynie z tym, że niewłaściwie traktowany terier rosyjski może stać się niebezpieczny dla otoczenia. Co to oznacza?
Przede wszystkim szkolenie psa tej rasy powinno rozpocząć się jak najwcześniej i być przeprowadzone jak najbardziej profesjonalnie. Jeżeli pies zostanie pozostawiony sam sobie albo stosowane wobec niego metody będą zbyt brutalne, cała jego siła może obrócić się przeciwko opiekunowi.
Terier rosyjski to zwierzak niezwykle inteligentny, o doskonałej pamięci. Zapamiętuje nie tylko komendy i polecenia, ale także wszystkie urazy i przykrości, jakie spotkały go ze strony człowieka. Mówi się, że terier rosyjski nigdy nie zapomina swoich wrogów i ta myśl powinna być przewodnia dla każdego, kto bierze to zwierzę pod swój dach. Ten olbrzym ma naprawdę wielkie serce i dla swojego opiekuna zrobiłby wszystko. Nie może więc być traktowany jak żywy alarm antywłamaniowy.
Terier rosyjski niewątpliwie jest doskonałym stróżem. Potrzebuje jednak stałego uczestnictwa w życiu swojej rodziny. Chociaż jest niezależny i dobrze radzi sobie z samotnością, nie powinien mieszkać w kojcu. Wykluczenie go z życia rodzinnego i odrzucenie spowoduje zamknięcie się w sobie i frustrację.
Rosyjski terier – zdrowie
Terier rosyjski to rasa bardzo odporna. Psy te rzadko zapadają na choroby genetyczne, jednak nie oznacza to, że są całkowicie wolne od wszelkich przypadłości.
Przede wszystkim, tak większość innych dużych psów, narażone są na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych. Hodowla, z której zamierzasz kupić psa, powinna wykonywać swoim podopiecznym odpowiednie prześwietlenia. Bardzo ważne jest także dostosowanie aktywności do stanu i wieku psa. Treningów psich sportów nie powinno się rozpoczynać przed ukończeniem przez zwierzaka pierwszego roku życia.
Czarny terier rosyjski jest także narażony na bardzo niebezpieczny skręt żołądka. Ta nagła przypadłość w wielu przypadkach bywa śmiertelna, dlatego trzeba robić co się da, aby jej przeciwdziałać. Zaleca się podawanie psom dwóch lub trzech mniejszych posiłków. Unikaj narażania zwierzęcia na bardzo silny wysiłek fizyczny tuż po obfitym posiłku. Szacuje się, że bardziej narażone są psy, które mają tendencję do rzucania się na jedzenie. Jeżeli zauważysz to u teriera rosyjskiego, zastanów się nad wprowadzaniem misek spowalniających.
Terier rosyjski sporadycznie wykazuje tendencje do zapadania na:
- kamicę moczową,
- choroby serca,
- infekcje grzybicze,
- alergie pokarmowe.
Jak przystało na Rosjan, psy tej rasy bardzo dobrze radzą sobie z niskimi temperaturami. Nieco gorzej natomiast znoszą upały, dlatego w letnich miesiącach warto ograniczać ich aktywność, a spacery odbywać rano lub po zachodzie słońca.
Czarny terier z Rosji – pielęgnacja
Terier rosyjski gubi stosunkowo mało sierści. Nie oznacza to jednak, że jest psem, którego pielęgnacja z natury jest prosta. Jeżeli masz taką możliwość, raz na jakiś czas postaraj się odwiedzić groomera. Sierść teriera olbrzymiego powinna być regularnie podcinana i trymowania. Jest to szczególnie ważne w przypadku psów wystawowych, ponieważ na wystawać obowiązuje bardzo konkretna fryzura.
Jeżeli nie myślisz o wystawach, możesz pozwolić sierści rosnąć w naturalny sposób. W takich wypadkach wymaga ona jednak regularnego szczotkowania. W przeciwnym razie będą pojawiały się trudne do rozczesania kołtuny.
Czesanie powinno być bardzo dokładne. Na początku używaj grzebienia z szeroko rozstawionymi metalowymi zębami. Umożliwi on rozczesanie ewentualnych kołtunów. Następnie warto użyć szczotki z zakrzywionymi ząbkami, która pozwoli ułożyć sierść i dokładnie usunąć martwe włosy. Pamiętaj też, aby wyczesywać wszystkie zabrudzenia. Psy tej rasy spędzają wiele czasu na dworze, a do ich sierści przyczepia się całe mnóstwo rzepów, liści, czy nawet patyków.
Szczególnie dużo uwagi warto poświęcać obszarowi głowy – szczególnie w okolicach brody i brwi. Niezachowanie odpowiedniej higieny i niedokładne rozczesywanie tych miejsc może skończyć się infekcją grzybiczą, do której psy tej rasy mają tendencję.
Bardzo ważne jest też dbanie o kondycję uszu teriera rosyjskiego. Włosy na zewnątrz i wewnątrz powinny być regularnie podcinane. Pojedyncze włoski, które znajdują się wewnątrz małżowiny usznej, najlepiej wyrywać palcami lub specjalnymi szczypcami chirurgicznymi.
Terier olbrzymi – hodowla
W naszym kraju funkcjonuje kilka hodowli olbrzymich terierów rosyjskich, dlatego znalezienie szczeniaka dla siebie nie powinno być problemem. Pamiętaj jednak, aby wybierać jedynie hodowle zrzeszone w Związku Kynologicznym w Polsce. To bardzo ważne, ponieważ w przypadku tak dużych i silnych psów bardzo ważne jest dobranie rodziców szczeniaków nie tylko pod kątem wyglądu, ale także charakteru.
Czarny terier rosyjski – cena
W przypadku rasy czarny terier rosyjski szczeniaki kosztują 4,5 do 6 tysięcy złotych. Pamiętaj jednak, że każda hodowla ustala ceny indywidualnie i bardzo często mogą one znacząco się od siebie różnić.
Za wszelką cenę unikaj pseudohodowli i osób, które usilnie próbują sprzedać ci szczeniaka bez rodowodu. Podejrzanie niska cena także powinna wzbudzić podejrzenia.
Sznaucer rosyjski – historia rasy
Psy rosyjskie są prawdziwą dumą tamtejszej kynologii. Hodowcom udało się bowiem osiągnąć doskonały kompromis pomiędzy niezwykle efektownym wyglądem a doskonałymi cechami użytkowymi. Nie bez powodu przedstawiciele tej rasy określani są mianem pies Stalina.
Historia rasy w istocie nie jest długa. Aby ją prześledzić, musimy cofnąć się do pierwszych lat istnienia Związku Radzieckiego. Lata dwudzieste XX wieku obfitowały w tym kraju w specjalistyczne szkoły wojskowe, w których szkolono psy na potrzeby wojska. W surowym rosyjskim klimacie potrzeba było naprawdę wytrzymałych osobników. Z czasem jednak okazywało się, że ani owczarki niemieckie, ani dobermany, ani nawet nowofundlandy nie dawały sobie rady w takich warunkach atmosferycznych.
Rozpoczęto więc prace z rodzimymi rasami, jednak owczarki kaukaskie czy środkowoazjatyckie okazały się mieć zbyt niezależne charaktery, aby podołać stawianej przed nimi roli psów wojskowych. Postanowiono więc wyhodować nową rasę. Jej zadaniem było łączenie inteligencji owczarka niemieckiego z odpornością fizyczną, która pozwalała przetrwać rosyjskie zimy.
Prace hodowlane rozpoczęły się w hodowli Krasnaja Zwiezda (Czerwona Gwiazda). Czuwał nad nimi biolog – profesor Iljin. Początkowe próby nie przyniosły oczekiwanych skutków. W końcu rozpoczęto krzyżowanie czarnych sznaucerów, airedale terierów, rottweilerów oraz wodołazów moskiewskich. Potomstwo krzyżówek tych ras rozmnażano dalej w bliskim pokrewieństwie, aby wyrównać zarówno cechy wyglądu, jak i charakteru. Prace hodowle trwały naprawdę długo. Pierwszy wzorzec został opublikowany dopiero w 1979 roku.
Czarne teriery rosyjskie są rasą uznawaną przez Międzynarodową Federację Kynologiczną od 1984 roku. Przez pierwszych dziesięć lat rasę klasyfikowano do grupy terierów, jednak w 1994 roku przeniesiono ją do grupy sznaucerów, która jest bliższa ich faktycznemu pochodzeniu.
Do Polski pierwsze psy tej rasy trafiły stosunkowo wcześnie, bo już w połowie lat osiemdziesiątych. Ze Związku Radzieckiego sprowadziła je Zofia Szczepańska.
Terier rosyjski – dla kogo?
Czarne teriery rosyjskie to rasa, która nie powinna być pierwszym wyborem dla osoby, która nigdy wcześniej nie miała własnego psa. Chociaż opowieści o agresji tych psów i ich nieprzewidywalności są mocno przesadzone, ich indywidualny charakter i duża siła sprawiają, że ich szkolenie powinno być przemyślane, konsekwentne i łagodne.
Terier rosyjski sprawdzi się bardzo dobrze, jeżeli szukasz zrównoważonego, ale jednocześnie skutecznego stróża. Wzorcowo zwierzęta powinny być spokojne i nieco zdystansowane w stosunku do obcych. Niejednokrotnie zdarza się jednak, że czarne teriery są bardzo otwarte i serdeczne. Zakłada się, że jest to zasługa genów nowofundlanda. Warto więc już na początku zaznaczyć w rozmowie z hodowcą, jakiego psa szukasz.
Wychowanie teriera olbrzymiego powinno być pozbawione przemocy i przymusu. Traktowane brutalnie mogą stać się agresywne i niebezpieczne dla otoczenia.
Geny terierów może nie są w nich bardzo silne, jednak psy tej rasy zachowały pewien instynkt łowiecki. Właśnie dlatego nie zaleca się trzymania ich razem z kotami i innymi małymi zwierzętami. W stosunku do dzieci w swojej rodzinie teriery rosyjskie są otwarte i serdeczne, jednak samo istnienie maluchów nie budzi w nich dużego entuzjazmu. Zdecydowanie wolą spełniać się na innych polach niż niańczenie ludzkich ludzi. Dodatkowo przez swoje rozmiary mogą niechcący wyrządzić dziecku krzywdę.
Terier czarny – ciekawostki
Chociaż w Rosji dogoterapia nie jest popularna, w Stanach Zjednoczonych wiele terierów olbrzymich spełnia się w roli terapeutów. Jednak zdecydowanie nie każdy przedstawiciel tej rasy się do tego nadaje.
Ten wielki czarny pies potrzebuje określonych warunków do życia. Zwierzaki te najlepiej będą czuły się na dużym terenie, którego mogą pilnować. Nie wolno jednak wykluczać ich z życia rodzinnego. Psy tej rasy bardzo kochają swoich ludzi i cierpią, kiedy są od nich permanentnie odseparowane. Jeżeli myślisz o terierze olbrzymim, dobrze przemyśl tę decyzję i najlepiej skontaktuj się z dobrym szkoleniowcem, który pomoże ci w podstawach wychowania.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 327 /10.01.2011/GB, https://www.zkwp.pl/wzorce/327.pdf, data publikacji oryginalnego wzorca: 13.10.2010.